Berichten

Geplaatst op

Evaluatie van 30 keer een MyWheels ‘ontladen’

De autoverhuurder MyWheels vindt het belangrijk dat ze niet als ‘paalklever’ gezien worden. Als je een 100% geladen MyWheels even loskoppelt van de laadpaal en verplaatst naar een parkeerplaats zonder laadpaal dan krijg je €2,50 huurtegoed.

autobesitas via MyWheels

Dat heb ik nu ruim 30 keer gedaan omdat het goed past in mijn dagelijkse routine. Dat is dan in de Jordaan, in het centrum van Amsterdam.

Het bevestigt mij in mijn overtuiging dat auto’s hier verbannen moeten worden. Minstens moet MyWheels die grote auto’s vervangen door kleine die dan alleen langs de ontsluitingswegen met vrijliggende fietspaden staan.

De Skoda CITIGOe is nog wel te manoeuvreren door de smalle straten en te parkeren op de krappe parkeerplaatsen langs de grachten. Maar als ik rij zit ik me de hele tijd te excuseren bij fietsers en voetgangers omdat ik ze enorm hinder. Het is te gênant voor woorden, het past echt niet.

Ook de Renault ZOE en Volkswagen ID.3 zijn eigenlijk te groot, maar al die suv’s zijn het absoluut: Hyundai Kona, MG MG4 en Kia e-Niro. Kan echt niet, het is domweg asociaal. Ook ben ik drie keer na het parkeren via een andere deur dan die van de bestuurder uit die suvs geklommen omdat ze niet op een parkeerplaats passen.

Toen de Kona toegevoegd werd aan het assortiment van MyWheels heb ik mijn beklag al gedaan. Het verweer van MyWheels was dat hiermee mensen verleid kunnen worden om geen auto te nemen. Of geen tweede auto. Of geen grote, want die kunnen ze huren als die nodig is.

Dat laatste heb ik inderdaad een keer gedaan. Want ik moest naar Apeldoorn met 4 anderen. Een MyWheels huren zou goedkoper en vooral praktischer zijn dan met het openbaar vervoer. Grote auto, maar het betekent helemaal niet dat je dan de benen kan strekken. Binnen blijft het krap in die grote auto’s, ik had een Kia e-Niro. Een willekeurige Volvo 740 van 30 jaar geleden heeft meer ruimte binnenin dan zo’n grote auto nu.

Wat me ook opviel is dat je als fietser met het grootste gemak, gedachteloos bijna, om alle verzakkingen langs de grachten heen fietst. Verzakte straten die nota bene door te zware en te veel auto’s worden veroorzaakt. Maar met de auto rij je door de kuilen heen. Het voelt dubbel fout.

Taxichauffeurs met hun rijgedrag zijn zo mogelijk nog irritanter dan je als fietser ervaart. Die moeten hoognodig verdwijnen van de grachten.

Geplaatst op

Bloedbad op de Universiteit van Amsterdam

Het is ironisch dat de studie Nederlands aan de UvA verdwijnt doordat er minder onderwijs in het Engels gegeven mag worden. Dat zit zo: alle kleine vakgroepen binnen de Geesteswetenschappen worden met een soort kruissubsidie door grote studies overeind gehouden. Dat zijn aansprekende studies waar honderden internationale studenten leren hoe complex Europa is of hoe ze kritiek kunnen formuleren op sociale mediaplatformen en ai. Ondanks dat die laatste studie het hoogst scoort in de wereldwijde ranglijst – en dus veel studenten trekt – wordt die gedecimeerd als die niet meer in het Engels mag. En er moet een miljard worden bezuinigd in het hoger onderwijs.

Natuurlijk is er een commissie van wijzen die erover adviseert. In dit geval ook negatief. Maar op het ministerie zit een solitaire junior beleidsmedewerker die in zijn spreadsheet telt hoe de maatregel op punten scoort ten opzichte van de criteria. Die gaat daar niet in mee.

Het doet mij pijn om van voormalige collega’s te horen over het irrationele bloedbad waar ze in terecht zijn gekomen. Het maakt kapot waar ze decennia aan gewerkt hebben, net zoals bij de in decennia opgebouwde kennis over Azië in Leiden (NRC 18 oktober).

Al die ellende omdat de Franse ambtenaar Guy Abeille decennia geleden op een servetje bedacht dat een begrotingstekort van 3% van het bbp genoeg zou moeten zijn. Dit is als maximum het verdrag van Maastricht in gerommeld bij gebrek aan beter. De Franse staatsschuld was 100 miljard francs en en het bbp 3300 miljard. Die door elkaar gedeeld leverde 3% op als handige richtlijn.

voormalig docent nieuwe media

eindredacteur petities.nl

Geplaatst op

Over mijn gedrag

Op deze blog geef ik een lijst met dingen die ik doe en ben. Dat hoort bij het genre van een persoonlijke website, een homepage noemden we dat vroeger. Wat je doet en deed bepaalt voor een groot deel hoe je gezien wordt.

Maar ik realiseerde me de laatste tijd dat het beschrijven van mijn eigen gedrag over kan komen als moraliserend of evangeliserend. Iets als: “Ik doe dat, u zou dat ook moeten doen.” Groot misverstand.

Neen. Ik doe het vooral uit nieuwsgierigheid naar de obstakels die ik tegenkom als ik mij op een, door mij beredeneerde, wenselijke manier gedraag. Als ik gaandeweg structuren als obstakels tegenkom dan kan ik daarover schrijven, een petitie over starten of iets dergelijks. Minstens geeft het mijzelf, misschien ook anderen, inzichten en inspiratie.

Het verwarrende schuilt hem erin dat een dominante gedachtengang is dat je voordat je kritiek ‘mag’ leveren op wat dan ook eerst je eigen gedrag er op af moet stemmen. Je moet zuiver in de leer zijn ofzo. Als je bijvoorbeeld van mening bent dat de luchtvaartindustrie niet goed is voor de planeet, dan moet je eerst zelf stoppen met vliegen.

De collectieve wil van veel consumenten samen zou dan de markt bijsturen in de gewenste richting. Dat denken gaat uit van hele rationele mensen die veel informatie hebben en alle tijd om over al hun gedrag na te denken. Die moeten dan tegen al het lobby- en marketinggeweld van de industrie opboksen.

Zo werkt het niet in de praktijk natuurlijk. Vliegen is nu (2024) een goedkopere en efficiëntere manier om op je bestemming honderden of duizenden kilometers verderop te komen dan over land of zee. Er zijn allerlei voordelen waar de vliegindustrie van geniet die daarvoor zorgen. Het is de wetgever die daar een verandering in kan (en moet) brengen. Dat bereik je niet door vliegen op te geven. Dat moeten onze volksvertegenwoordigers doen.

Het argument van de vliegindustrie “men wil nou eenmaal graag vliegen” weerhoudt de wetgever nu om in te grijpen. Maar natuurlijk wil men onder deze omstandigheden graag vliegen. Dat verandert pas nà ingrijpen van de wetgever.

Maar je bereikt wel wat anders door niet te vliegen. De markt voor alternatieven groeit. Zo heb ik zelf wat spaargeld gestopt in een startup voor nachttreinen in Europa. Dit is inspirerend, want zo stuur ik mijn eigen interesse ook. Ik zie dan alle obstakels voor die onderneming en zijn gelijken. De vraag naar nachttreinen is ook enorm gegroeid, regelmatig zijn ze uitverkocht. Het is een andere manier van reizen, iets speciaals.

Hetzelfde geldt voor autorijden bijvoorbeeld. Door geen auto te bezitten gebruik ik het openbaar vervoer meer. Elk ritje dat ik daarmee maak is een extra stem om die verbinding, die bus, die trein te behouden. Het is marginaal minder schadelijke uitstoot, maar het kan net het verschil uitmaken om een lijn in stand te houden.

Als ik zeg dat ik geen vliegtuig pak of auto bezit dan word ik gezien als een activist op een missie. Want er zijn tegelijkertijd òòk veel activisten die bevangen zijn door het idee dat ze door hun individuele gedrag de markt kunnen sturen. En dat van de daken schreeuwen. Eigenlijk zijn ze dus de grootste gelovers in de vrije markt. De industrieel weet dat je veel aan marketing moet uitgeven om het gedrag van consumenten een beetje te veranderen. Ook al heb je nog zo’n mooi product, je moet het er wel in rammen bij de tv- en sociale media-kijkers.

Geplaatst op

Ruimte maken op je iPhone

Recent uitgevogeld omdat mijn nieuwe MacBook Air minder diskruimte had dan mijn vorige. Hoe maak je ruimte voor de foto-backups van je iPhone?

Al je foto’s in ‘de cloud’ is niet handig. Je betaalt dan voor diskruimte op andermans computer terwijl je geen ‘mission critical’ 24/7 toegang nodig hebt tot al die plaatjes en korte filmpjes. Je MacBook herstellen van een backup via internet kost al snel 3 tot 5 dagen, als je het over ‘mission critical’ hebt… Al die tijd kan je niks doen. Dus, die backup online is alleen handig voor de foto’s die je de laatste maand hebt gemaakt. Die synchroniseren dan ‘incrementeel’ tot je een backup maakt met je MacBook. Als je iPhone weg is dan ben je niets kwijt. Die herstel je dan met de laatste backup van de iPhone op je MacBook samen met wat er online staat. Snel nadat je iPhone gestolen of in het water gevallen is, zodat je een ‘restore from backup’ met de nieuwe kan doen.

Maar die hele backup van je MacBook online, dat is waanzin. Naast dat het geld kost en onhandig is, kost het ook energie om elders computers 24/7 voor jou paraat te laten staan. Terwijl het niet nodig is. Alleen een agenda, de documenten waaraan je werkt, de e-mail van de laatste maand enzo, dat is zinnig om online te hebben. De rest weghalen daar. *

Het is beter voor het milieu en je portemonnee om die bulk aan data op een schijf te zetten die je in een la gooit. Zelf heb ik meerdere van die disks op verschillende lokaties. Ook de backups van andere MacBooks kan je op dezelfde schijf kwijt. Natuurlijk wel encrypted, zodat een inbreker niets heeft aan die disk. Je MacBook zeurt zelf wel als het weer tijd is om de disk aan te sluiten voor een backup. En je iPhone-backup combineer je met het opladen van de batterij via je MacBook.

Een externe disk is niet duur en veel groter dan wat je ooit op je MacBook aan ruimte hebt. Veel goedkoper dan diezelfde ruimte op je MacBook. Van je werkgever krijg je doorgaans toch geen grote.

Maar hoe krijg je dan zowel de backup van die hele iPhone (of meerdere en misschien ook tablets) én de Photos library op die krappe MacBook?

Nou, niet. Die verplaats je naar nog een andere externe disk. Die hoeft ook niet zo groot te zijn als die backup disk waar heel veel op bewaard wordt. Maar het moet om technische redenen wel een andere zijn. Die Photos library conflicteert met de meta-informatie van de backup ofzo. Iets vaags en onzinnigs, maar het zij zo.

Je kan Photos dan niet meer opstarten als je mobiel bent. Je moet dat extra diskje eraan hangen. Uit de la thuis pakken. Niet zo’n probleem, want er staat toch nog minstens een maand aan foto’s op je iPhone, die je altijd bij je hebt. Als je echt wat gaat doen in Photos dan ga je er waarschijnlijk even voor zitten. Om een fotocollage te maken voor een presentatie, een fotoboek een familiebijeenkomst of wat dan ook. Dat externe diskje heb je dan paraat.

Dat extra diskje met die Photos library kan je dan ook meenemen in de hierboven beschreven backup routine. Maar let op, standaard zet Apple alle losse volumes op de ‘exclude’-lijst bij het maken van een backup. Die moet je handmatig van die exclude-list afhalen: System Settings, General, Time Machine, Options (knopje linksonder in dat venster).

Op dat externe diskje kan je dan ook nog wat andere grote bestanden kwijt. Een opgenomen Zoom-call, videostream of een YouTube-rip van een video (met deze handige software). Vind ze via System Settings: General: Storage.

En dus de backups van die iPhones en iPads. Die sleep je uit de verborgen lokatie ~/Library/Application Support/MobileSync/ naar het externe diskje. Met de Command-knop ingedrukt, anders is het geen ‘move’ maar een ‘copy’. Wordt op de kleine disk dus ook meegepakt in de backup-routine. Die Library verschijnt niet standaard in het Go menu (want de domme eindgebruiker kan daar het os kapot maken). Dan moet je de ‘option’-knop indrukken terwijl je erop klikt, dan wel.

Ik denk dat het ook mogelijk is om een extra Photos library op de MacBook aan te houden alleen voor de foto’s van de laatste maand. Nog niet aan toegekomen. Is ook minder overzichtelijk.

Als je naar een nieuwe MacBook moet migreren ben je met je backup zo klaar. Je zet het ’s avonds aan en de volgende ochtend ben je gegarandeerd klaar (waarschijnlijk al eerder).

* Qua veiligheid ook niet handig. Als iemand toegang weet te krijgen tot jouw online omgeving heeft ie gelijk alles. Of dat nou is voor doxxing, identiteitsdiefstal, politieke redenen of iets wat je nu nog niet kan bedenken. De douane van een dictatuur die jou dwingt om even in te loggen om ze te laten zien dat je deugt misschien? De Amerikaanse regering van 2016-2020 maakte die mogelijkheid realistisch. Het is in alle gevallen kwetsbaarder dan een off-line backup thuis. Dat vergt een inbraak, de disk vinden en decrypten. Dat schaalt niet op. Als je dat niveau hebt bereikt heb je meer te vrezen.

TOEVOEGING

Die nieuwe Photos Library op de externe schijf moet wel een ‘system library’ zijn. Aan te vinken in de voorkeuren van Photos. Ook goed om een alias te maken in de Pictures folder die verwijst naar die op de externe schijf. Bij het ejecten van de externe schijf moet je waarschijnlijk ‘force eject’ kiezen. Want er zijn ‘background processen’ die draaien voor leuke features zoals ‘Faces’ en ‘duplicates’. Werkt overigens alleen als je Photos zelf uit hebt staan maar de externe schijf wel verbonden natuurlijk. Tijdens de nacht, in het weekend ofzo.

Geplaatst op

KLM zet de publieke opinie op het verkeerde been

KLM probeert Nederlanders vrees voor hun (goedkope) vliegvakantie in te praten als Schiphol zou moeten krimpen.

Maar eigenlijk zouden juist de Nederlanders die goedkope vliegvakanties willen aan moeten sturen op het verdwijnen van KLM.

KLM heeft als verdienmodel om passagiers vanuit heel Europa met goedkope vluchten naar Schiphol te harken om ze daar over te laten stappen op duurdere vluchten naar ver weg en andersom; vluchten vanuit ver weg komen naar Schiphol en worden naar de eindbestemming gebracht met een goedkope vervolgvlucht.

Er zijn niet genoeg omwonenden van het vliegveld om die verre vluchten vol te krijgen. Die omwonenden, de Nederlanders, profiteren niet van de goedkope vluchten waarmee passagiers naar Nederland worden geharkt. Die zijn hier juist weer duurder dan die van prijsvechters. Onder andere omdat men hier wel voor een tickettaks betaalt die lager had kunnen zijn als die overstappers ook een tickettaks zouden moeten betalen.

Het is zelfs zo gek dat Nederlanders met de auto naar Duitsland rijden om daar een KLM-vlucht te pakken die weer terugvliegt naar Schiphol met een overstap naar ver weg. Dat kan uit!

KLM Netwerk is betekenisloos voor de Nederlandse vakantievlieger

Nederlanders die vliegvakanties houden maken per definitie geen gebruik van dat grote netwerk van exotische bestemmingen waar KLM op vliegt. Een hele kleine ‘elite’ doet dat wel, maar die vormen de publieke opinie niet. De meeste Nederlanders die vliegen doen dat op populaire bestemmingen.

En laten dat nou ook juist de bestemmingen zijn waar prijsvechters graag op vliegen. Want een vliegtuig naar een populaire bestemming krijg je gegarandeerd vol. Die ‘vliegende Nederlander’ maalt ook niet om de goede arbeidsvoorwaarden voor piloten of extra dienstverlening. De prijs is doorslaggevend. Juist die prijs weten prijsvechters omlaag te krijgen door radicaal te snoeien in extra kosten en zoveel mogelijk dienstverlening apart in rekening te brengen. Om te besparen op bagagekosten gaan prijsbewuste reizigers gerust met drie lagen kleding in het vliegtuig van de prijsvechter zitten.

Zonder KLM zullen er prijsvechters in de ontstane ruimte duiken. Er ontstaat (meer) concurrentie op prijs op de populaire bestemmingen omdat KLM daar dan niet meer op vliegt.

Daar is ook ‘ruimte’ voor als KLM met de bijbehorende ‘hubstrategie’ verdwijnt. Nu landen er op Schiphol vliegtuigen met voornamelijk buitenlandse passagiers die alleen overstappen op een andere vlucht die hier weer opstijgt naar een verre bestemming. Vervallen die twee vluchten (de hark- en verwegvlucht) dan zal een prijsvechter die een vrijgekomen slot in handen krijgt ervoor kiezen om (goedkoop) op een populaire bestemming te vliegen. De kostbare bagage-afhandelingssystemen voor de koffers van overstappers worden via de havengelden door alle passagiers betaald terwijl de Nederlandse reiziger er geen gebruik van maakt.

Veel voordelen van krimp door verdwijnen KLM

Maar de Nederlandse markt voor vluchten is beperkt, in tegenstelling tot de internationale markt die KLM nu probeert de bedienen. Tot wel 70% van de KLM-passagiers zijn overstappers. Er zijn maar 18 miljoen Nederlanders en die moeten ook nog vakantiedagen hebben om zo’n vlucht te nemen. Dat is niet eindeloos. Ook zijn prijsvechters nu al beperkt door de havengelden (die stijgen) en tickettaks. Dergelijke maatregelen nemen eerder toe dan af. Geld kan je ook maar een keer uitgeven en de stijgende vaste lasten moeten ook betaald worden. Dus Schiphol hoeft niet eindeloos te groeien om KLM overeind te houden. Een beetje schaarste zal zelfs goed zijn voor de prijsvechters, anders gaat de prijs door de bodem.

Ondanks krimp is voor een Nederlander de kans dus groter een goedkope vlucht naar een populaire bestemming te scoren nà een faillissement van KLM dan zolang KLM in stand wordt gehouden.

Daarnaast heeft het verdwijnen van KLM ook nog veel meer voordelen voor die opportunistische vliegende Nederlander. Krimp van Schiphol is dan pijnloos mogelijk. Het wordt een vliegveld met alleen de populairste bestemmingen. Dan is het wel mogelijk om een landingsbaan te schrappen zodat woningbouw mogelijk wordt. Het vliegveld kan ’s nachts dicht zodat omwonenden weer kunnen slapen en hun gezondheid verbetert. De KLM-medewerkers komen terecht op de krappe arbeidsmarkt en kunnen in schonere sectoren werken zodat die kunnen groeien. Of KLM-piloten emigreren en gaan vanuit oliestaten werken die toeristische bestemmingen willen maken van hun zandbak. Dat zal geen relevante daling voor inkomsten bij de Belastingdienst veroorzaken.

Alleen voordelen voor vliegende elite en Shell

Het is een vliegende ‘elite’ die baat heeft bij het in stand houden van de KLM. Wat levert het ze op? Rechtstreekse verbindingen met exotische bestemmingen en een grote nationale luchtvaartmaatschappij. Er is een kleine groep die het leeuwendeel van alle kerosinekilometers maakt. Dat zullen ze ook zonder KLM wel blijven doen, alleen dan moeten ze vaker overstappen.

En ja, de voorheen Koninklijke Shell heeft baat bij de KLM. Ze pompen via het goedkope leidingennetwerk van de Nederlandse Defensie heel veel kerosine naar ’tankstation Schiphol’. Ongeveer net zoveel kerosine als er benzine wordt verkocht in het land. Met een belangrijk verschil. Er zit geen cent accijns, heffing of belasting op.

Aandeelhouders hebben ook geen baat bij KLM. Behalve de staat zijn er namelijk ook nog gewone aandeelhouders. Ze hebben al 20 jaar geen dividend uitgekeerd gekregen op hun aandelen.

Geplaatst op

Waarom geen kritiek op de e-bike?

Het onderstaande schreef ik naar de redactie van De Vogelvrije Fietser, het blad voor leden van de Fietsersbond.

Geachte redactie,

Deze zomer heb ik een ‘close reading’ gedaan van de Vogelvrije Fietser de afgelopen tijd op de ‘e-bike’.

Mijn ervaring is namelijk dat je bij praktisch elke willekeurige groep Nederlanders een levendige discussie krijgt als je het onderwerp e-bike inbrengt. Ook automobilisten die nooit fietsen hebben een uitgesproken mening over e-bikes in het verkeer. Het is een groot maatschappelijk fenomeen. Journalisten hebben mij ook toevertrouwd dat ze graag de e-bike het nieuws infietsen. Dat levert veel ‘engagement’ op via ‘de socials’.

Zo kan het gaan over de gevolgen voor de verkeersveiligheid of minstens het gevoel van veiligheid. Er is altijd wel iemand met een anecdote over ongelukken van zichzelf of een ander, al dan niet geïllustreerd met littekens die tevoorschijn komen. Het dragen van een helm een eventuele helmplicht en wat in het buitenland gebruikelijk is komen dan ook standaard voorbij.

Natuurlijk gaat het over de e-bike als speelgoed voor kinderen (vooral de fatbike), maar ook over het effect op de eigen gezondheid of minstens fitheid. De extra vaardigheden die het berijden vergt, de kosten van aanschaf, diefstal, de dure reparaties, de snellere afschrijving en veel over accu’s. Het gesleep ermee, het opladen, de veiligheid en de milieu-impact.

Ook interessant is de tijdwinst die het wel of toch niet oplevert, de vergelijking met een lichte nieuwe fiets en of de e-bike forensen uit de auto haalt of voornamelijk van de gewone fiets of uit het ov. En gebruik je de e-bike als incidentele aanvulling op of als vervanging voor gewoon fietsen? Is het een fiets of een brommer? Zo zijn er heel veel onderwerpen waar je heel veel verstandige dingen over zou willen lezen. Als je op het web gaat zoeken naar betogen van technici kan je heel gedetailleerde discussies vinden die al snel onnavolgbaar worden of een hoog oplopend conflict.

Je zou verwachten dat in de Vogelvrije Fietser het fenomeen e-bike een ‘hot topic’ is. Verbazend genoeg gaat het in deze kolommen over ‘de fiets’ in het algemeen zonder dat de e-bike expliciet wordt genoemd. De e-bike wordt vooral genoemd als TestKees de lezer helpt om een keuze te maken. Impliciet wordt het gezien als vooruitgang waar we allemaal aan moeten geloven. In een stuk over Münster wordt opgemerkt dat Duitsland ‘achterloopt’ op ons. Hier is al de helft van de fietsen elektrisch, een Duitsland is het een fractie ervan. Ouderwetse Duitsers met hun contant geld en communiceren per fax? Alleen op de webpagina ‘Hoe kies je een elektrische fiets?’ staat de tip ‘probeer eerst eens een lekker licht lopend fietsje.’

Dit alles staat in contrast met de recente rondetafelgesprekken over de koers van de Fietsersbond waarbij de grote snelheidsverschillen op het fietspad een van de belangrijkste onderwerpen was. Op de website van de Fietsersbond ontbreekt het woord e-bike bij het ‘stappenplan fiets kopen’ volledig, maar eronder staat wel een e-bike special om de juiste e-bike te kiezen.

Waarom wordt het fenomeen e-bike niet structureel kritisch behandeld door de Fietsersbond als er zoveel nadelen aan kleven?

Antwoord

De hoofdredacteur heb ik na een maand gebeld omdat ik geen antwoord kreeg. Ze had de e-mail nog niet gevonden in de grote centrale mailbox.

Belangrijkste element in haar antwoord is dat de Vogelvrije Fietser de lezers bedient. Zaken zoals toertips en koopadvies krijgen veel goede feedback en er wordt op de site veel op doorgeklikt. Dat is wat mensen waarderen. Het blijkt ook uit lezersonderzoeken die ze houden.

Daarnaast is de redactie klein en is er weinig ruimte. Het blad verschijnt ook maar vier keer per jaar.

De andere redacteur die vaak schrijft gaat over de fietsen. Wat hij als innovaties en nieuwigheden op de markt vindt is vaak voor de elektrische fiets. Dat is waar de markt zich op richt. Kennelijk geven de eigenaren van e-bikes veel geld uit aan hun fiets. Ik vermoed dat de gewone fiets is uitontwikkeld en smalle marges heeft. Is niet veel aan te verdienen.

Verder speelt mee dat de Vogelvrije Fietser niet moralistisch maar positief wil zijn. Dat is wat gewaardeerd wordt door de meeste lezers. De vrijwilligers die zich inzetten is een veel kleiner deel van de achterban (“doelgroep”), daar vind je interesse in beleid. . Daar is Het Schakeltje voor. Ook gaat het magazine niet over het beleid. Daar is de website voor.

Kortom, De Vogelvrije Fietser lijkt op De Kampioen van de ANWB omdat dat is wat lezers waarderen. Kooptips en fietsroutes om van te genieten.

Heel anders natuurlijk dan de Oek van de Fietsersbond Amsterdam. Leden in Amsterdam hebben doorgaans geen elektrische fiets, vaak niet eens een stalling. Die gewone fiets staat op straat en daar koop je geen dure gadgets voor. Lezersonderzoeken voor het blad worden (bij mijn weten) niet gehouden, de inhoud wordt bepaald door wat de redactie belangrijk vindt en wat de actieve leden tijdens bijeenkomsten laten weten.

En in de serie interviews met fietsenmakers komt ook heel duidelijk naar voren dat de meesten weinig op hebben met de e-bike, merkte ze nog op. Hoor ik ook van fietsenmakers. De meesten vinden het ook fijn om mijn fiets uit 1956 te mogen onderhouden, ze leggen er een eer in. 

Geplaatst op

Re: Marjan Rintel op LinkedIn

De baas van KLM schreef een tekstje op LinkedIn. Mijn reactie:

“Nederland is een uniek land in de wereld. Dat hoor je waarschijnlijk vaker”

Nee, ik hoor of lees het nooit. Het is een middelgrote speler in de EU, in internationale lijstjes staat het relatief hoog, maar uniek niet. Wel uniek is dat zo’n klein landje nog een bejaarde vliegmaatschappij heeft die door de staat overeind wordt gehouden. Andere landen zijn daar mee opgehouden en ze lijden er niet onder: België (Sabena), Zwitserland (Swissair). Als de Staat alle aandelen verkoopt (dumpt) en deelnemingen in de STAK stopt dan gaat KLM met de pootjes omhoog.

“maar als je kijkt hoe je vanuit ons land zo eenvoudig de wereld kan ontdekken is dat uniek.”

Het ontdekken van de wereld heeft meer te maken met de mensen dan met vliegtuigen of vliegen. Zonder talenkennis, een goede opleiding, een internationalistische en ondernemende houding heb je niks aan vliegverbindingen. En juist dergelijke ondernemers zullen zich niet laten weerhouden door een vliegveld met de capaciteit van de jaren 90. Die komen wel op hun bestemming. Misschien niet met KLM, desnoods een extra overstap, dat maakt de ontdekkers weinig uit.

“Niet alleen voor reizigers, maar ook voor grote en belangrijke bedrijven die zich in Nederland vestigen omdat wij zo sterk verbonden zijn met andere landen om ons heen.”

Andersom komen werkgevers af op de mensen en niet het vliegveld. Maar het vliegveld zit de mensen in de weg. Werknemers in tech, financiën, (medisch) onderzoek of wat dan ook moeten ook wonen. KLM zit die woningbouw in de weg. Wat heb je aan een vliegveld met een perfect ontsloten kantoor als de werknemers geen betaalbaar huis kunnen kopen? Wat als werknemers ’s nachts niet uit kunnen rusten door vliegtuigen en vliegtuigjes? Ook al zijn ze nog zo stil, wakker word je er wel van. Alleen zweefvliegtuigen zijn stil genoeg.

“En die zorgen weer voor honderdduizenden banen voor Nederlandse gezinnen.”

Werkgelegenheid is niet het probleem. Nederland zou juist geholpen zijn als alle KLM-werknemers op de arbeidsmarkt komen. Ze werken nu in een bijzonder vervuilende sector terwijl er tekorten zijn in schone sectoren. Een dergelijke transitie is wat Nederland nodig heeft.

“Kortom, een positie die we moeten koesteren. Maar deze positie komt ook met verantwoordelijkheden, want de luchtvaart heeft ook impact op de omwonenden van Schiphol en de rest van Nederland.”

Schiphol zit in een unieke rare positie. In een dichtbevolkt land, in de dichtsbevolkte regio ligt dat vliegveld middenin het gebied waar mensen wonen en werken. Kijk je naar buurlanden dan zie je bijvoorbeeld een Aéroport de Paris-Charles-de-Gaulle op een behoorlijk stuk buiten de stad liggen. Parijs is het knooppunt en het vliegveld ligt er ver buiten. Schiphol ligt middenin de Randstad, een van de grote economische regio’s van de EU. Op kaarten met vervuiling of verlichting ’s nachts kun je het altijd zien liggen. Schiphol ligt enorm in de weg. De treinen kunnen niet goed langs Schiphol, laat staan dat er internationale treinen bij passen. Voornamelijk de Aalsmeerbaan zit woningbouw in de weg (NRC Opinie, 14-6-24). Er is zelfs een stuk snelweg voor opgeruimd maar de zee van ruimte die middenin Badhoevedorp is vrijgekomen mag van KLM niet gebruikt worden! (FTM, 7-8-24)

“Samen met 30 andere partijen, waar onder kennisinstellingen, luchtvaartmaatschappijen, vakbonden en de maakindustrie hebben we de 10 commitments opgesteld die de luchtvaart in Nederland schoner, stiller en zuiniger gaan maken.”

Nee, die kennisinstellingen hebben die commitments niet ondertekend. Die zijn volgens de woordvoerders van die Technische Universiteiten erbij verschenen omdat ze wel samenwerken op andere projecten. Niet netjes om ze er zomaar bij te zetten. Protesteren zullen ze niet, om projecten en medewerkers niet in lastige situaties te brengen of de aandacht hiermee te trekken. Wel typerende praktijken.

De luchtvaart schoner maken kan de komende halve eeuw maar marginaal omdat je uiteindelijk toch kerosine in de lucht verbrandt. Ook als je een andere brandstof vindt die ofwel ten koste gaat van eten voor mensen (biofuel) of veel energie kost om te maken (synthetische kerosine). Dat verbranden blijft.

Wel kan je voor een paar cent per liter kerosine tanken dat minder vies is; zwavelarm om minder ultrafijnstof uit te strooien over de mensen. Zoals diesel voor auto’s nu ook al wordt nabehandeld. Dat kan al heel lang, maar dat doen luchtvaartmaatschappijen niet als het niet verplicht wordt. Als ze graag schoner willen, waarom deden ze dat dan niet al? Omdat het een paar cent per liter duurder is en de marges flinterdun zijn. KLM zou eens failliet kunnen gaan.

De luchtvaart stiller maken geeft omwonenden hun nachtrust niet terug. Ook van het stilste vliegtuig dat nu op de markt is worden ze wakker. De berekende stiltewinst op papier lijkt heel wat, maar voor het menselijk oor maakt het niets uit. Niet ’s nachts vliegen geeft omwonenden wèl hun nachtrust terug. Maar dat kan niet omdat Transavia dan niet vaak genoeg op een dag op en neer kan vliegen en dat is slecht voor het financiële resultaat. Dat kan niet, want KLM zou eens failliet kunnen gaan.

De luchtvaart zuiniger maken wil vooral de luchtvaart zelf heel graag. Want kerosine is een kostenpost. Dus als er meer passagiers in een zuiniger vliegtuig passen dan kan er meer winst gemaakt worden bij eenzelfde hoeveelheid slots. Maar dat betekent niet dat er minder kerosine wordt verbrandt. De maatschappelijke roep om minder kerosine verbranden komt goed uit, want als zuinige vliegtuigen afgedwongen worden in de hele sector dan komt dat alle maatschappijen goed uit. Maar als alleen KLM die nieuwe, zuinige vliegtuigen niet kan aanschaffen en de concurrenten wel, dan zou KLM wel eens failliet kunnen gaan.

“Tien glasheldere en haalbare doelen die we samen met de politiek en overheid willen bereiken om ons werk voor de omwonenden en de rest van Nederland te verbeteren. Met deze plannen onder de arm waren wij vandaag in Den Haag om de 10 commitments tot leven te brengen. Daar zagen we veel betrokkenheid bij de luchtvaart, binnen en buiten het congrescentrum.”

De 10 commitments zijn helemaal niet zo helder.

  1. Investeren in duurzame brandstoffen. De schonere brandstof noemde ik al, duurzaam kerosine verbranden is onmogelijk.
  2. Steun voor aanscherping mondiaal en Europees beleid. Is heel makkelijk beloven, natuurlijk zal de industrie gehoorzamen aan wetgeving. Maar voor het het zover is zal de lobby zich achter de schermen verzetten en meestribbelen. Ook als ‘de Nederlandse luchtvaart’ (met name KLM) daarbij terughoudend is, dan zal de IATA en dergelijke met ijzeren vuist in gaan tegen beperkingen.
  3. Klimaatdoelen voor 2030 en netzero CO2 in 2050 is gebaseerd op de ijdele hoop op een technologische fix. Een soort magisch denken, maar niet realistisch.
  4. Meer internationale treinen op de korte afstand is iets dat over de schutting wordt gegooid. Dat is gruwelijk moeilijk, maar ondertussen zal de luchtvaart geen nee verkopen aan passagiers als dat nog niet lukt.
  5. Meer recyclen en 50% minder restafval. Dat heeft helemaal niets te maken met minder kerosine verbranden.
  6. Stiller vliegen is alleen op papier mogelijk. Voor het menselijk oor maakt het niets uit.
  7. Samen naar een nieuwe balans met de omgeving. Is over de schutting gooien en inzetten op stroperige beleidsprocessen met veel vertragingstactieken waarbij uiteindelijk voor omwonenden niets verandert. De omgeving wil krimp. Dat kregen ze nog niet.
  8. Minder hinder in de nacht. Maar zonder nachtsluiting zal dat niet bestaan, alleen een berekening op papier blijven.
  9. Innovatieve luchtvaart. En hopen op een technologisch wonder. Ondertussen wordt er niet minder maar meer gevlogen. Er had ook conservatieve luchtvaart kunnen staan. Bij innovatief denk ik bijvoorbeeld aan de Airlander 10. Maar ja, die gaat maar 120km/u.
  10. Goede arbeidsomstandigheden. Dat is een erkenning dat dit nu niet normaal is. Want dat staat op gespannen voet met de flinterdunne marges in de sector.

“Ik heb goede gesprekken gehad met Kamerleden en beleidsmedewerkers over onder andere het opschalen van de productie van duurzamere brandstoffen in Nederland,”

Beetje netwerken met Kamerleden uit de coalitie dus. Om de belangen van KLM zeker te stellen. Want KLM zou eens failliet kunnen gaan bij de verkeerde maatregelen.

De productie van duurzamere brandstoffen in Nederland klinkt leuker dan een belasting op elke liter kerosine die naar Schiphol wordt gepompt. Dàt zou wel bijdragen aan de vergroening, maar dan zou KLM wel eens failliet kunnen gaan.

“meer internationale treinen, minder afval, een mondiale kerosinebelasting, stiller vliegen, radicale innovatie en goede werkomstandigheden. Stuk voor stuk belangrijke onderwerpen die onze volledige commitment hebben.”

En stuk voor stuk ook veilige onderwerpen waarvan we niets kunnen verwachten op de korte termijn. Behalve misschien de goede werkomstandigheden. Die van de KLM-piloten is al uitstekend, nu nog voor de werknemers op de grond. Ik vrees dat een verbetering op de grond niet ten koste zal gaan van de privileges van KLM-piloten. Misschien kan Schiphol daarvoor zorgen; kan het daar over de schutting worden gegooid? Want KLM zou wel eens failliet kunnen gaan.

“Zodat alles erop gericht is dat er een voorspelbare en toekomstbestendige visie komt op de luchtvaart in Nederland.”

Ik twijfel er niet aan dat de luchtvaart in Nederland voorspelbaar zal zijn. Zo kennen we de luchtvaart. Als er gemorreld wordt aan de status quo zou KLM wel eens failliet kunnen gaan.


“Waar we de impact op onze omgeving steeds verder verminderen zodat we dat unieke land blijven in de wereld waarvanuit je de hele wereld kan ontdekken!“

De verwijzing naar ‘dat unieke land’ begrijp ik nu ook. Dat is een hondenfluitje voor het electoraat met nationalistische gevoelens. De verwijzing naar het ontdekken van de wereld spreekt ook tot de verbeelding omdat daarmee niet hardop wordt uitgesproken dat het hub-model dat Schiphol faciliteert voor KLM er vooral op gericht is om passagiers van elders naar Schiphol te harken om op een langere vlucht te zetten. Dat is geen perspectief waar het hart van de nationalist harder van gaat kloppen.

Geplaatst op

Welke auto’s mogen erdoor?

Van de afdeling Onderzoek en Statistiek kreeg ik een vragenlijst omdat ik er ingeschreven sta voor een panel. Dit is een interessante vraag:

“Voor welke doelgroepen zou volgens u een uitzondering moeten worden gemaakt zodat zij wel met de auto toegang krijgen tot een straat of gebied met een verkeersfilter?”

Let wel, het gaat hier om een straat of een gebied met een verkeersfilter. Dus niet de hele stad. Een gebied met een verkeersfilter heeft, zoals ik de gemeente ken, een bijbehorende vorm. Een soort eiland zeg maar. Hoe dan ook, het is een klein gebied.

Daarom lijkt het me goed vol te houden dat geen enkele auto toegang moet hebben. Denk aan de autovrije wijken die al bestaan: de Waterwijk/Ecowijk of Het Funen.

Het is lastig om er via streetview een kijkje te nemen omdat de auto die streetviewbeelden maakt er geen toegang heeft. Google heeft eens een camera te voet in de Ecowijk beelden laten maken.

Duidelijk lijkt me. Geen van de genoemde behalve de nood- en hulpdiensten. Maar die mogen overal komen. Dat gaf ik dus als toelichting:

het gaat hier om een min of meer natuurlijk gebied begrijp ik. Dan denk ik aan de Waterwijk/Ecowijk in Westerpark of Het Funen/Funenpark in Oost. Geen auto’s dus, maar brandweer en ambulance mogen altijd overal komen. Dus die hoef je niet apart te noemen, die kan je onmogelijk buiten sluiten.

De volgende vragen waren: “Zou u voorstander zijn als een dergelijk verkeersfilter in uw eigen straat of buurt wordt toegepast?” (ja) en “Beschikt uw huishouden over een eigen auto?” (nee).

Het ging verder met “Hoe beoordeelt u de maatregel 30km/u?” (zeer positief) en toelichting:

Het is goed doordacht. Wegen zijn herkenbaar als 30km/u op basis van kenmerken. Helaas moeten nog veel wegen omgebouwd worden om aan de kenmerken te voldoen. Dat kan wat mij betreft eenvoudig door langsparkeren in te voeren.

“Heeft u ooit een deelfiets gebruikt?” was een volgende vraag (exclusief ov-fiets).

Mijn antwoord: “nee, nog nooit en ik ben niet van plan dit te doen”

“Waarom heeft u nooit een deelfiets gebruikt?”

Mijn antwoord “ik heb mijn eigen fiets beschikbaar” en “ik zie geen voordelen in het gebruik van de deelfietsen voor mijn specifieke behoeften” met als toevoeging “het is overbodig commercieel gebruik van de overbelaste openbare ruimte, laat ze een fietsenstalling huren.”

“Waar denkt u als eerste aan bij een touringcar?” (Maximaal drie woorden.)

Mijn antwoord: “waarom geen tram?”

“In hoeverre ervaart u in Amsterdam overlast van touringcars?”, enige overlast

“Wat voor overlast ervaart u van touringcars in Amsterdam?”: verkeersonveiligheid, overlast door in- en uitstappers, overlast door wachten met draaiende motor, overlast door de ruimte die ze innemen, stank, anders, namelijk: kannibalisering van het openbaar vervoer.

“Welke voordelen ziet u van touringcars in Amsterdam?”

Mijn antwoord: ik zie geen voordelen van touringcars in Amsterdam

Geplaatst op

Roger Scruton

Roger Scruton (1944-2020) is als conservatief een soort ideologie-fluisteraar voor politici op de uiterste rechtse flank van het politieke spectrum begreep ik uit een recensie van het boek van Marijn Kruk ‘Opstand‘ (nog niet gelezen).

Toen Scruton in 1968 de opstanden in Parijs zag vanuit zijn appartement was hij tegen de Verlichting, voor de natiestaat, het christendom, het ‘eigene’, de monogamie, tegen het individualisme, voor politieke ‘deugdzaamheid en gehoorzaamheid’, voor traditie en voor hiërarchie lees ik.

Verlichting. Gaat af op de feiten. Met de toevoeging dat massaal gevoelde emoties ook feiten zijn, ja natuurlijk. Het gaat om de feiten!

De natiestaat. Is een construct uit de 19e eeuw vooral. We zitten ermee op gescheept en omdat het een monopolie op geweld heeft in combinatie met allerlei sturende instituties zoals het onderwijs en natuurlijk wetgeving is dit een belangrijk instituut. Maar liefst geen grote natiestaten en vooral in samenwerking met andere, zoals in de EU. Samenwerkingen gebaseerd op, democratisch gecontroleerde, machtsdeling. Daar ontbreekt het vaak aan.

Het christendom. Ook iets uit het verleden dat heel erg structerend is geweest voor hoe we leven nu. Als product ervan zie ik allerlei zinnigs erin. Constructies als vergeving, eerlijkheid, vertrouwen, leven voor elkaar enzo. Het heeft ook veel leed veroorzaakt, vooral door instituties die ermee aan de haal gingen. Laat religie vooral een privé-zaak zijn, sommige mensen hebben er baat bij. En ik schat het toch in als eentje die beter scoort als religies met een grote nadruk op het hiernamaals en sterven voor de religie als martelaar en dergelijke quatsch.

Het ‘eigene’. Mwah, allemaal culturele constructies. Niet onbelangrijk, wel om rekening mee te houden, vooral als je internationaal samenwerkt. Maar vaak vol met irrationele gekkigheid. Binnen de perken houden en goed over nadenken om te beheersen en het beste eruit over te nemen. Maakt toerisme en culturele uitwisselingen wel leuker, vooral als je het verband met de geografie en geschiedenis ziet.

Monogamie. Ook een constructie die vooral afhankelijk is van je persoonlijke geschiedenis, opvoeding. Als je de mazzel hebt dat het bij je past dan heb je het makkelijker dan dat je de afwijking van die norm moet inkaderen met afspraken waar alle betrokkenen mee akkoord gaan. En dan nog is het de vraag of daarbij geen machtsmisbruik speelt, echt zeker weten doe je het nooit.

Individualisme. Als het geëxploiteerd wordt door een industrie die individuen meuk verkoopt of een politiek die burgers louter aanspreekt op hun egoïstische eigenbelang, dan niet. Maar op een intellectueel niveau is individualisme toch echt belangrijk voor vrijheid in denken. Zelfs zo’n meneer Scruton is een individualist, anders komt hij niet tot het schrijven.

Politiek gehoorzaamheid. Dat kan echt niet. Politiek draait juist om conflict. Groepen mensen escaleren hun ideologische conflicten via vertegenwoordigers naar een politiek niveau waar ze met debat de verschillen tot een compromis brengen zodat we weer een stapje verder komen en doormodderen als mensheid. Gehoorzaamheid klinkt heel eng, want dat suggereert gelijk dat de richting van een enkeling of groepje komt die het beter weet. Zodra een minderheid veel macht heeft gaan ze dat misbruiken, humans be like. Niet doen dus, niet gehoorzaam zijn maar in debat blijven.

Traditie. Tradities kan je uitvinden en weer afdanken. Is een leuk spel, maar doe niet alsof er een superieure wijsheid in verschuilt zit. Het is een product van mensen en hun geschiedenis. Veel tradities kunnen overboord omdat ze te massaal omarmd worden en onverstandig blijken.

Geplaatst op

Welke maatregelen tegen overtoerisme?

De enige manier om overtoerisme te bestrijden is met software en juristen. Want de reflex om de stadspoorten weer in gebruik te nemen zou de stad verlammen omdat Amsterdam geen Venetië is maar een levende en levendige stad: de inwoners krijgen bezoek, forensen komen de stad in, er worden spullen geleverd en er wordt service verleend aan inwoners en bedrijven.

Bestaande maatregelen schieten tekort: de toeristenbelasting gaat alleen over de overnachtingen en de vermakelijkhedenretributie alleen over attracties in de openbare ruimte, zoals rondvaarten enzo. De helft van de bezoekers zijn dagjesmensen die buiten Amsterdam wonen of overnachten. Die tref je niet met de toeristenbelasting en die vermakelijkheidsbelasting merkt niemand.

Hoe kunnen dergelijke belastingen worden uitgebreid naar de winkels en horeca die louter de bezoekers bedienen? Beter nog, hoe kan de gemeente een vestiging weigeren door gebrek aan draagvlak onder de bewoners?

Door de bewoners met hun pinpas te laten ‘stemmen’ voor het behoud van een ondernemer. De bewoner koopt voor één cent een ‘stempas’ bij de lokale ondernemer tijdens een regulier bezoekje, simpel door een extra pinbetaling van een cent te doen. De betaling is de stempas.

Via mijn.amsterdam.nl of bij een gemeentebalie valideer je als inwoner je ‘stempas’ door in te loggen (met DigID) en je bankpas eraan te koppelen (dankzij iDIN). Daarmee geef je toestemming aan een aparte door de gemeente opgerichte stichting met als statuut om de bankrekeningen van de ondernemers te checken op aangemelde ‘stempassen’ (via PSD2). Die betaling van een cent is versleuteld tot een unieke code op basis van de IBAN en pashoudergegevens, dus nog anoniem ook.

Veel ondernemers zullen door de beschrijving van hun activiteiten bij de Kamer van Koophandel niet eens door deze hoepel hoeven. De maatregel treft dan vooral winkels en horeca die toeristen en inwoners (beweren te) bedienen. Is het echt een kaaswinkel, viswinkel, banketbakker, friettent, patisserie of kroeg voor de buurt? Of toch een winkel voor verpakte kaas als souvenir, friet of stroopwafels met een wachtrij of toeristenkroeg?

Al die plekken waar je als bewoner met een grote boog omheen loopt omdat ze je niets te bieden hebben zullen hun best moeten doen voor je of ze krijgen het moeilijk. Ondernemers die iets nieuws willen beginnen zullen met hun plannen en pinterminal langs de deuren moeten gaan om draagvlak te verzamelen. Even makkelijk iets nieuws openen zal niet meer lukken. Lastig voor criminelen die geld willen witwassen.

Door dit legitieme ‘marktbederf’ vanuit de gemeente zal de vierkante meter-prijs dalen en kunnen gewone winkels zich er weer vestigen. Kalverstraat en Nieuwendijk kunnen misschien nog ontzien worden de eerste jaren want die zijn al verloren maar functioneren goed als reservaat voor ons bezoek. Het aanbod voor toeristen zal dalen: souvenirs koop je bij de portier van je hotel, eten en drinken koop je bij normale winkels of horeca waar Amsterdammers ook komen.

Mogelijk kunnen de naar West-Friesland verhuisde handige Amsterdammers met hun werkplaatsen zich dan weer in de stad vestigen; dat voorkomt klusbusjes en pickuptrucks op straat en zorgt voor de broodnodige diversiteit.

Close

Ad-blocker not detected

Consider installing a browser extension that blocks ads and other malicious scripts in your browser to protect your privacy and security. Learn more.