Uitweg uit politieke crisis: een raadsakkoord, geen coalitie

Het blijkt onmogelijk om een coalitie te vormen in Amsterdam. Waarom zouden we ook? Er is geen enkele wet die dat voorschrijft. Het gaat erom wethouders te vinden die besturen met de gemeenteraad als baas. Ga daarom niet twee maanden verspillen om een coalitie-akkoord te sluiten, maar sluit in een middag een raadsakkoord. Een overeenkomst waar het minimale in staat waar een meerderheid zich in kan vinden. Goed, dan kan geen enkele partij wethouders leveren, maar dat vinden alleen politieke partijen belangrijk. Plaats vacatures voor de wethouders en daarna kan je vier jaar lang praten over wat je precies wil en waarom. De raadsleden beargumenteren dan wat ‘we’ willen: in discussie onderling en met de wethouders.

Recent schreven politicologen in het boek ‘De Wankele Democratie’ dat Nederlanders veel vertrouwen hebben in de democratie, maar niet in politieke partijen. Deze coalitie-ellende draagt bij aan het wantrouwen van burgers in politici. Dat is schadelijk en niet nodig. De val van de PvdA heeft al duidelijk gemaakt dat het uit de tijd is om te denken in termen van een ‘regeerperiode’. Geen enkele partij ‘regeert’ meer, dat is ondemocratisch. Je hebt een gemeenteraad met allerlei volksvertegenwoordigers die gezamenlijk stem geven aan de wil van Amsterdam. In een oneindige discussie komt dat tot stand. Af en toe hoor je als burger wat van, maar het grootste deel van de vier jaar geef je iemand die jou vertegenwoordigt een mandaat en ga je verder met je leven. Wethouders gezamenlijk ‘regeren’, maar alleen op basis van de hoofdlijnen en politieke keuzes van de raad.

Het idee dat er een ‘winnaar’ is die meer telt dan anderen is een ongeschreven gebruik waar we makkelijk afscheid van kunnen nemen. Daarom bepleitte ik, als kansloze D66-kandidaat ergens halverwege de lijst kandidaten, al voor de verkiezingen voor een college met kleurloze, partijloze wethouders die gewoon solliciteren op vacatures die door de raad zijn opgesteld. Dat is wat mij betreft de echte hervorming die nodig is. D66, grijp die kans! Geef de macht uit handen en gun het alle Amsterdammers, de hele gemeenteraad. Daar win je pas harten mee!

ReindeR Rustema was kandidaat 32 voor D66 en kreeg 87 stemmen

Mijn petities op petities.nl

Donderdagochtend 8 mei overhandig ik een petitie aan het GVB in Amsterdam: Scooters op het achterdek. Laat scooters en ander gemotoriseerd verkeer als laatste op het IJ-veer komen zodat fietsers en voetgangers niet in de stank en het gedrang staan. Hetzelfde wil ik ook bij verkeerslichten. Laat de scooters achter de fietsers staan. Een paar meter terug langs de stoeprand. In heel Nederland. Petitie voor een scooteropstelstrook.

Een radicaler voorstel is voor het autoverkeer. Rijden op de snelweg kan veel rationeler en veiliger door iedereen met dezelfde snelheid te laten rijden: Eén snelheid op de snelweg.

Of concreter, voor Amsterdam weer, de Noordzuid-lijn doortrekken naar Schiphol en tramlijn 10 doortrekken naar Sloterdijk. Voor de hand liggende verbeteringen aan het OV-netwerk.

Op en groter niveau, graag goede nachttreinen in heel Europa die als hotelkamer kunnen dienen. Wakker worden in een andere stad. De liberalisering van het luchtvaartverkeer heeft allerlei goedkope vluchten opgeleverd: easyJet, Ryanair, etc. Wel slecht voor het milieu. Met de hogesnelheidstrein naar een andere stad betekent dat je om 6 uur ofzo op het station moet zijn en met moeite op tijd bent. Daarom, liberaliseer het spoor voor comfortabele nachttreinen.

Ik zie graag petities die ergens voor zijn, een nieuw idee leveren. In plaats van verzet tegen nieuw beleid.

Why the European Citizens Initiative needs a Community-Developed Online Collection System

An ECI that worksOn the second ECI Day a book will be released to challenge the existing arrangements around the European Citizens Initiative. This needs to change and this book is the opening move. Read more about the book ‘An ECI That Works’ on ecithatworks.org. You can read my contribution there as a PDF or in the 1208 words below:

9. Why the ECI needs a Community-Developed Online Collection System

Reinder Rustema

Reinder Rustema is an e-democracy expert and creator of www.petities.nl – the Dutch national petitions website. In this article, he advocates replacing the Commission’s problematic online collection system (OCS) with a true open-source, community-developed OCS.

Why the Commission can’t provide effective signature collection software

Increasingly, initiators of European Citizens’ Initiatives (ECIs) are wondering why the European Commission is not providing user-friendly and problem-free software to collect signatures. Every single ECI campaign has encountered significant problems with the Commission’s ECI online collection system (OCS).

Campaigning software is unlike other products and services the Commission provides. It is impossible to define in advance what “user-friendly” means and simply buy or commission the right product in the market place. The software must be continually developed and adapted by trying new features, then listening to user feedback and immediately responding. The software is never finished. Ongoing product improvement must be in the DNA of the organisations that develop it. This fast-paced open-source approach to software creation is completely alien to how the Commission functions.

The Commission should stick to what it does best: translation and convening

What the Commission can best provide is what they have done well for decades: translate texts into all EU languages and organise stakeholder meetings. A user-friendly OCS can greatly benefit from EU-provided translation and periodic meetings between ECI organisers and translators to check how well translations are working. However, most of the Commission’s current online communications are of a technical or legalistic nature and consulted primarily by professionals. ECI translations need to be suited to the online campaigning work of chasing the user all over the web, often through peers, and stressing a single statement to convince the user to leave personal data in a database.

The OCS software’s real end-users are EU citizens

From the Commission’s perspective, the end-users of the OCS software are ECI organisers. Once they have provided campaigns with certified software, they consider their job is done. In fact, their real work is just beginning! The actual OCS software end-users are the millions of European citizens who sign an ECI. Problems they encounter with the software must be fixed immediately, even before they start complaining. The behaviour of users must be continuously monitored and analysed. ECI campaigns also need different designs and domains depending on the member state.

User-friendly platforms like Google, Apple and Facebook would never outsource the writing of their code. User-friendliness gives tremendous leverage, especially when combined with collecting personal data. Their business models will eventually come into conflict with Commission goals, though, so they are not to be trusted with the personal data of millions of Europeans. Meanwhile, campaigners need to hijack and infiltrate these popular user-friendly platforms. Only a committed community of open source coders with experience can do this, certainly not the Commission. The arms of an ECI’s OCS should be able to reach inside social media platforms to lure citizens outside to sign an ECI – where their personal data is protected. But the current ECI system does not even facilitate this.

A single company that wins a Commission tender cannot set up a user-friendly OCS either – although many will claim they can. Ongoing improvement of a product they do not regularly use is not in their self-interest. For software to be truly “open source”, it needs a community of small software companies and programmers to regularly test and improve the software. Making the source code public is not the same as using an open source development process.

Needs of national ECI authorities need to be integrated into the OCS

Perhaps the most important end-users of the data collected via the OCS are the national ECI authorities that validate the signatures. The OCS software therefore needs to also be designed in a way that understands how the validation procedure for each member state will be conducted. Well-designed software can help this process to be done as quickly, cheaply and reliably as possible. Software also needs security tools or “keys” to ensure that sensitive personal data is kept secure during the data collection, storage, and especially transfer processes.

Who can provide user friendly OCS software? Programmers who regularly use it!

A user-friendly OCS should be a system that can be embedded on all kinds of websites and platforms, while at the same time be properly certified.

ECI campaigns cannot be expected to have the technical know-how to create their own OCS. They can however, set up their own campaigning websites to promote their ECI. With platforms like WordPress, this is easy and cheap. Translating the campaign into different languages remains a hurdle, however.

A handful of small companies, NGOs and free-lance programmers specialised in the hosting of on- line “services for democracy” are in the best position to improve the open source software for ‘OCS services’: repeating the same trick for many ECI campaigns for a moderate fee. It would be in their self-interest to ensure it was as user-friendly and bug-free as possible. However, they would also need some financial incentive to invest their time in such efforts.

Rather than awarding a single large tender to one company, the Commission’s resources would therefore be better spent by providing a small amount of seed capital to support a community of small software firms and freelance programmers to develop open-source OCS software for the ECI. This would be coordinated by a community manager who is chosen by the community itself. This is someone with a good understanding of the technology who keeps the community together and organises periodic events. The Commission could perhaps also reward individual programmers who have significantly contributed to improving the software. This could, for example, be determined by their peers during periodic conferences organised in Brussels.

Such efforts would both cost significantly less money than the current approach and result in a much more user-friendly, effective and secure OCS for the ECI – as well as potentially contributing to EU economic development in the civic software industry.

The rules governing the OCS need to be simplified

The technical requirements for the ECI’s online collection system included in the ECI implementing regulation unfortunately create additional and unnecessary barriers to developing a user-friendly OCS via a community “open source” approach. The current requirements are so arcane and expensive that nobody except the Commission could fulfil them.

For example, the OCS certification procedure requires expensive documents to meet obscure ISO norms. Specialised legal experts must be consulted to purchase and understand them. However, these norms only impact working procedures and do nothing to ensure that the software’s technology itself is not flawed. The choice of other standards would help reduce software development costs and open the door to an effective open-source approach.

As this article has argued, the Commission is not the correct body to provide the OCS software for the ECI. However, it is in the ideal position to suggest changing the OCS technical specifications in the ECI regulation.

If the Commission is to fulfil its duty of ensuring that the ECI is as accessible to EU citizens as possible, it must both propose simplifying the regulation governing the OCS and support an open- source developer community to create a user-friendly OCS.

Reinder Rustema is an e-democracy expert. He created the Dutch national petitions website: www.petities.nl

 

Van Reybrouck gooit alle politici op een hoop

Van Reybrouck heeft “geen enkel pleidooi gehoord voor meer technocratie in de politiek” (NRC Handelsblad, 22 maart 2014).

Screen Shot 2014-04-04 at 19.44.06

Dan heeft hij niet geluisterd toen ik hem na de presentatie van zijn boek “Tegen verkiezingen” vertelde dat hij in zijn analyse onderscheid moet maken tussen volksvertegenwoordigers en bestuurders. Het zijn allemaal ‘politici’ voor hem. Mijn pleidooi “laat wethouders solliciteren” heb ik naar alle gemeenten als petitie gestuurd met het verzoek vacatures op te stellen voor wethouders waar alle burgers op mogen solliciteren. Zo kan de beklemmende ‘particratie’ doorbroken worden. Een gezond evenwicht tussen en versterking van een populistische volksvertegenwoordiging en een “technocratisch” bestuur maakt de politiek duidelijker en toegankelijker voor alle betrokkenen.

Singelgrachtgarage soap

Omdat ik ooit als buurtbewoner in een referendumkrant heb geposeerd om een parkeergarage onder de Singelgracht te verdedigen volg ik de soap tussen gemeente en deelraadbewoners. Ik was zelfs de enige burger die naar alle raadsvergaderingen en inspraakavonden ging. Raadsleden vroegen waarom ik in mijn eentje op de publieke tribune zat. Was ik journalist? Wat was er aan de hand? Ja, ik bestudeer het proces NIMBY versus gemeente.

De gemeente heeft recent een webpagina gemaakt om de tegenstanders (Singelgrachtwacht, Vrienden van de Singelgracht) te weerspreken. Het is duidelijk dat de omstanders die parkeergarage gewoon niet willen omdat ze er zelf geen belang bij hebben. Klassieke NIMBY-situatie. Inderdaad, de directe omwonenden op de Nassaukade hebben er nauwelijks direct voordeel van. De Nassaukade heeft, ook in mijn eigen ervaring, redelijk vaak parkeerruimte. In de omliggende straten iets verder weg is de parkeerdruk hoger. Door een deel van de auto’s die daar parkeren de parkeergarage in te werken (parkeervergunning alleen geldig in die garage) kan de situatie verbeteren. Het is vooral voor het centrum nodig. Elke parkeerplaats die daar kan verdwijnen is een grote winst voor de aantrekkelijkheid van de oude binnenstad. Niet alleen voor toeristen, maar ook voor bewoners zelf. Slechts een derde van de bewoners van het centrum heeft een auto en wil die niet opgeven, dat is wel duidelijk. Bijvoorbeeld omdat ze er voor hun werk echt niet zonder kunnen. De geluidstechnicus met koffers die na middernacht van een tournee in de provincie terugkomt, dat werk. Die gaat niet aan de ring parkeren. De garage lost dus een probleem op voor anderen, nauwelijks voor de omwonenden.

De gemeente moet in zekere zin argumenteren met gebonden handen. Ze kunnen alleen beweringen doen die te onderbouwen zijn, want anders heb je gelijk een groot schandaal. De buurtbewoners mogen alles beweren waarmee ze andere bewoners over de streep kunnen trekken. Ik heb lieve, aardige buren bewerkt zien worden door ‘het verzet’. Ze overdonderen niet/matig geïnformeerde buren met alle mogelijke argumenten en alleen al de sociale druk is groot. Je kan zelfs niet achterblijven en geen poster tegen de garage achter je raam hangen. Anderzijds is de gemeente een sterke, zogenaamde ‘institutionele actor’: veel geduld, veel middelen en de werknemers hebben niets te verliezen. De ambtenaren en ingehuurde experts doen gewoon methodisch en afstandelijk hun taak. Fascinerende wedstrijd.

Ook heeft de gemeente het lastig omdat het een algemeen belang verdedigt. Ook nog eens het belang van mensen die niet georganiseerd zijn of niet gelijk een verband zien tussen de garage en de parkeerdruk in hun eigen straat. Lastig om met cijferhokuspokus te bewijzen. De tegenstanders kunnen andere buurtbewoners veel makkelijker overtuigen door te wijzen op bijvoorbeeld de voor eenvoudige burgers enorme bedragen die over tafel gaan voor de bouw, bomen die gekapt worden, in combinatie met de overlast en het geringe of afwezige profijt. Dat is al snel overtuigend als je niet actief de weerlegging van de gemeente gaat opzoeken. “Oh! Is dat zo? Schandalig! Ja, ik hang ook een poster op!” En door andere ervaringen met de gemeente zullen veel burgers de gemeente al niet/weinig vertrouwen, dat sterkt de tegenstanders natuurlijk ook. Als je recent door een bureaucratische hel bent gegaan voor een simpele vergunning, waarom zou je dan vrolijk en onbevangen de argumenten van de gemeente gaan spellen?

Interessant aan de argumenten van ‘het verzet’ is dat ze de NIMBY-motivatie willen verbergen. Daar win je immers extra geloofwaardigheid mee. Door te bewijzen dat het algemeen belang veel beter gediend is met andere oplossingen komen ze constructiever over. De argumentatie gaat zo naar een hoger niveau. Nu op singelgrachtwacht.nl, allerlei ‘mobiliteitsoplossingen’, onder andere:

een incentive van bv. €5000 zal voor velen aanleiding zijn hun parkeerplaats op te geven. Met €60 miljoen zou daarmee theoretisch 12.000 parkeerplaatsen kunnen worden opgeheven en daarmee is de verbetering van de openbare ruimte, de parkeerdruk en de slechte luchtkwaliteit in deze buurt opgelost.

Een andere optie zou zijn €60 miljoen te investeren in de aanschaf van 4.000 Car2Go’s die gratis kunnen parkeren.

Met als conclusie “Wanneer de Singelgrachtgarage wordt opgeleverd hebben we met een relikwie te maken. Een leegstaand artefact uit het verleden, toen iedereen nog waarde hechtte aan het bezitten en berijden van een auto.”

Kortom, een optimistische visie op de toekomst. Nobeler kan haast niet, ver verwijderd van een NIMBY-belang. Met deze categorie argumenten wordt de verzetsbeweging slim vergroot buiten de harde kern van omwonenden met een NIMBY-belang. Dat lijkt goed te gaan, zolang de buurtbewoners zelf niet kritisch de argumenten gaan uitzoeken. Dat kost tijd en het is vervelend om die aardige buren tegen te moeten spreken. Ook is het een comfortabele gedachte dat de politici incompetente leugenaars zijn.

De gevolgen volgens Singelgrachwacht:

Er komen geen parkeerplaatsen bij. Ja, dat is kern van het idee. Verplaatsen van parkeerplaatsen van de straat naar onder de grond. Je zal altijd iets houden als een ‘auto’. Onder de grond ermee.

Maar 800 plaatsen verdwijnen op straat. Ja, dat is winst. Vooral als het om de plaatsen gaat van de auto’s die het grootste deel van de tijd stil staan. Dat zijn de waarschijnlijke gebruikers van de garage. Dat is dan ook het blik dat de grootste druk op de openbare ruimte geeft. Die auto’s die overblijven als de rest in gebruik is, op werkdagen overdag voornamelijk. Voetgangers kunnen dan langs grachten zonder geparkeerd blik wandelen. Die ruimte kan anders ingericht worden, dat geeft lucht.

De luchtkwaliteit verslechterd. Dat zou door extra zoekgedrag komen. Die onverbeterlijke automobilisten die daar willen parkeren waar de parkeerdruk hoog is. Daar zoeken ze een plaatsje en dat zou extra vervuiling opleveren. Dat is onlogisch, want waar nu een auto op straat staat (en dus geen openingetje biedt voor de parkeerder) is die plaats naar de garage gegaan en trottoir of groen geworden. Dit is dus afhankelijk van waar de parkeerplaatsen opgeheven worden. Zorg er dus voor dat vooral de plaatsen van langparkeerders verdwijnen en niet daar waar de parkeerdruk hoog is. Als er geen plaatsen verdwijnen waar de parkeerdruk hoog is, maar de langparkeerders wel verdwijnen naar de garage, dan zal het vervuilende zoeken ook afnemen. De langparkerende bewoner rijdt rechtstreeks (zonder zoeken) naar een gegarandeerde plek in de garage en al die kortparkeerders hoeven minder te zoeken.

Parkeervergunningtarieven gaan met 75% omhoog. Nu zijn die vergunning ver onder de marktprijs voor een parkeerplaats. Ze worden dus door de gemeenschap gesubsidieerd. Aangezien parkeren geen recht is, is het onlogisch om een minderheid van geprivilegieerden te subsidiëren. Wel of geen parkeergarage, verwacht sowieso dat de parkeervergunningen even duur zullen worden als gewoon parkeren.

U betaalt mee aan de exploitatieverliezen. Nu betaalt iedereen al mee aan de kosten van parkeerplaatsen. Kennelijk is daar draagvlak voor. In de toekomst zal die bereidheid vast afnemen en zullen de kosten voor autobezitters om te parkeren toenemen. De parkeergarage is wat dat betreft een goede investering omdat je daarmee de parkeerplaatsen goed kan verkopen in de toekomst. Dat kan je met parkeerplaatsen in de openbare ruimte niet. Zodra daar het draagvlak voor wegvalt dan zullen die ingeleverd moeten worden voor gemeenschappelijk gebruik als groen of trottoir.

Als uw fundering niet voldoet moet u die vervangen. Dat moet sowieso. Maar als een goede fundering door de bouwwerken schade ondervindt dan moet je gecompenseerd worden natuurlijk. Dat is een privékwestie tussen bepaalde omwonenden en de gemeente. Vervelend, maar dat heb je met allerlei bouwwerken. Goede waterdichte deals sluiten met de gemeente. Maar het risico is klein zeggen experts.

Prachtige platanen worden gekapt. Ja, maar niet veel. Een handvol op de 400m2 waar de ingang komt. Daar krijg je 1900m2 extra groen, met nieuwe bomen, voor terug aan de randen van het plantsoen door het opdoeken van parkeerplaatsen. De prachtige grote bomen die we nu in Amsterdam hebben danken we trouwens aan de hongerwinter in 1944. Op grote schaal werden er bomen gekapt voor in de kachel. De jonge bomen uit de jaren daarna zijn nu op leeftijd gekomen. Bij een storm waaien sommige reuzen ook om. Een paar minder is dan ook natuurlijk. Je moet dus ook zorgen voor jonge bomen zodat je op termijn een gezonde mix van jong en oud hebt.

De bouw gaat vier jaar duren. Drie jaar. Volgens dezelfde methode als voor de garage onder het Van Beuningenplein. Die was ook binnen budget en binnen de termijn klaar, met prima resultaat. Het kan dus wel. Er wordt geen nieuwe techniek gebruikt, zoals bij de Noordzuid-lijn. Ook is het contract met de aannemer heel slim opgesteld.

Verkeersveiligheid gaat achteruit. Door de plek van de in/uitgang van de parkeergarage zou dat zijn. Het zal evenveel druk opleveren als een hele rustige woonstraat. Minder zelfs, omdat je op een bord kan zien hoeveel plaatsen er vrij zijn voordat je de garage in gaat. Geen zoekverkeer dus. Er gaat geen verkeer door die garage zoals wel door een straat. Kom kijken bij de Van Beuningenpleingarage. Het stelt niets voor.

Veel lawaai-overlast. Door vrachtverkeer tijdens de bouw. Er is altijd wel ergens een bouwproject bezig wat vrachtverkeer oplevert op de doorgaande routes. Dat is de aard van die routes. Als dat een probleem is, zorg dan dat zwaar verkeer op die routes wordt ingeperkt en andere routes moet nemen.

Sommige straten gaan maandenlang dicht. Maanden. Tijdens een bouwproject van 3 jaar. Dat valt heel erg mee.

Jaren later kunnen funderingsproblemen onstaan. Volgens de experts ontstaan eventuele problemen gelijk of binnen een paar weken. Een klein risico. Zie eerder.

De gemeente gaat persoonlijke bewakers in garages vervangen door camera’s. Mensen voelen zich nu al niet veilig in garages, met camera’s nog minder is het argument. Tijdens een excursie naar de parkeergarages in Haarlem vertelden de experts dat de veiligheid in parkeergarages direct in verband staat met de veiligheid in de buurt boven de grond. En dan alleen bij publieksgarages voor bezoekers, voor bewonersgarages is het veel minder omdat het dronken uitgaansvolk niet naar binnen mag. Daarnaast, het zijn vooral de langparkeerders die ervoor kiezen om hun auto onderdak te zetten. Hoewel het idee van een lege, verlaten garage misschien eng is, is het qua veiligheid statistisch ook precies een lege, verlaten garage. Veilig omdat er niemand binnenkomt. De ‘onveiligheid’ van de straat blijft buiten omdat alleen de parkeerders binnen mogen komen.

PERSBERICHT: Petitie naar 400 gemeenten

PERSBERICHT

400 gemeenten ontvingen een petitie met het verzoek nieuwe wethouders te laten solliciteren bij de gemeenteraad op vacatures opgesteld door de raad.

“Alle burgers zouden moeten mogen solliciteren op de wethoudersposten” zegt petitionaris Rustema. “Nu komen wethouders uit politieke partijen. Hoe krijg je dan de beste kandidaten? Minder dan 2% van de bevolking is lid van een politieke partij. Bij lokale partijen is de vijver om uit te vissen vanzelfsprekend nog kleiner.”

Door openbare vacatures open te stellen denkt Rustema behalve de kwaliteit van het bestuur ook het dualisme te versterken: “Als wethouders kleurloos zijn dan is er geen coalitie in de raad meer om achter te verschuilen. De raad kan zich concentreren op het goed controleren van zo een expert-wethouder. De wethouder komt dan om een kader vragen bij de hele raad in plaats van een coalitie.”

Onder andere ex-partijbestuurders en raadsleden tekenden deze petitie op Laatwethouderssolliciteren.nl.

Stem@rustema.nl

Waarom op 19 maart op mij stemmen?

IMG_6244

Naast het D66-programma heb ik als slogan “Laat wethouders solliciteren”. Dus als je al D66 ging stemmen, geef mij dan een zogenaamde voorkeursstem. Als ik een paar duizend stemmen krijg, dan kom ik in de D66-fractie. De rest van de fractie zal me dan vragen waarom ik gekozen en mijn antwoord zal dan natuurlijk “Laat wethouders solliciteren” zijn. Als je het niet met het D66-programma eens bent maar wel met mijn voorstel, dan kan je op laatwethouderssolliciteren.nl kandidaten van andere partijen vinden die dit ook steunen.

Waarom is het goed om wethouders te laten solliciteren? Nu komen ze uit politieke partijen. Omdat geen enkele rustema met sandwhichbord laatwethouderssolliciteren.nlpartij alleen een meerderheid van de 45 zetels heeft moet er altijd een ‘coalitie’ gesloten worden met één of twee andere partijen. Die partijen komen dan na de verkiezingen met wethouders die door de partij zijn gevonden. Dat zijn dan doorgaans leden van de partij en soms mensen die door de partij gevraagd zijn en zich dan aansluiten bij de partij. Dat zijn niet altijd de beste kandidaten en het is niet democratisch.

Het zijn niet de beste kandidaten omdat ze uit partijen komen. Dat is maar een heel klein deel van alle Nederlanders, minder dan 2%. Daarnaast moet er ook nog een match gevonden worden tussen het specialisme van een wethouder (financiën, educatie, wonen, zorg, vervoer, etc.) en de personen uit de partijen. De partijen willen een ‘eigen’ wethouder op ‘hun’ onderwerp zodat ze hun programma kunnen uitvoeren.

Het is niet democratisch omdat de zogenaamde ‘winnaars’ van de verkiezingen disproportioneel macht krijgen. De partij die toevallig de meeste zetels heeft na de verkiezingen wordt de ‘winnaar’ genoemd, terwijl natuurlijk iedereen met een zetel in de raad winnaar is. Ook de ‘oppositie’, de partijen die geen ‘wethouders mogen leveren’ vertegenwoordigen burgers. Samen meer dan welke coalitiepartij dan ook. Alle partijen samen zouden hun wethouders moeten hebben. Specialisten die de hele raad dienen bij het uitvoeren van wat een meerderheid van die raad wil. Dat resultaat kan veel flexibeler en nauwkeuriger zijn (per onderwerp) dan de coalitiedeals nu.

Zie ook een stuk van mij in Het Parool hierover.

laatwethouderssolliciteren.nl bord op Prinsengracht

Persbericht: Kandidaat-gemeenteraadslid wil dat nieuwe wethouders solliciteren bij de gemeenteraad

Een kandidaat-gemeenteraadslid wil nieuwe wethouders laten solliciteren bij de gemeenteraad op vacatures opgesteld door de raad. Hij vraagt andere kandidaten uit het land die deze oproep steunen zich te melden op http://laatwethouderssolliciteren.nl zodat burgers ze een voorkeursstem kunnen geven. Een aantal ex-partijbestuurders en andere kandidaten steunt dit al.

Rustema: “Als er in elke gemeente een paar kandidaten met voorkeursstemmen worden gekozen dan wordt dat een revolutie van onderop. Het stemgedrag van enkele duizenden burgers kan dan de gangbare coalitiepraktijk verhinderen.” Hij hoopt zelf het verschil uit te kunnen maken in Amsterdam: “Als ik 2000 voorkeurstemmen krijg is dat een mandaat voor de D66-fractie in Amsterdam om de raad over te halen een college zonder een coalitie aan te stellen.”

Hij acht de tijd er rijp voor door de opkomst van lokale partijen en als consequentie van het eerder ingevoerde ‘dualisme’.
laatwethouderssolliciteren.nl op sandwichbord
De dag na de verkiezingen stuurt Rustema het verzoek naar 400 gemeenteraden.

Rustema verdedigt zijn oplossing als “transparanter, rechtvaardiger en stabieler omdat een permanent debat in de raad en met het college nodig zal zijn bij het ontbreken van een coalitie en oppositie. Ook zijn er minder banden met politiek Den Haag en zullen raadsleden zich meer op burgers en de controle van het bestuur richten. In het bestuur zal er daardoor minder cliëntelisme en nepotisme mogelijk zijn.”

Momenteel worden wethouders door politieke partijen geselecteerd tijdens het vormen van een coalitie. Rustema: “De vijver om in te vissen is veel groter als er vacatures worden gepubliceerd waar elke burger op kan solliciteren. Ook getalenteerde vakspecialisten die geen lid zijn van een partij, misschien zelfs nog nooit hebben gestemd, kunnen op deze vacatures afkomen.”

Reinder Rustema is oprichter en beheerder van de nationale petitieswebsite Petities.nl en docent media aan de Universiteit van Amsterdam

http://laatwethouderssolliciteren.nl | http://laatbestuurdersbesturen.rustema.nl

D66, laat wethouders solliciteren

Mijn voorstel ‘laat wethouders solliciteren’ heb ik voorgelegd aan D66. Op 7 en 8 februari was er een congres waar mijn ‘motie’ behandeld werd door de aanwezige leden. Beide dagen liep ik rond met een sandwichbord met daarop mijn voorstel en heb ik er met veel D66-leden over gepraat. rustema met sandwhichbord met motie Een handvol was het er niet mee eens, maar tientallen anderen stapten op me af omdat ze het met me eens waren. Ook heb ik mensen erover aangesproken die overtuigd raakten nadat ze begrepen waar die lange tekst op mijn bord over ging.Politieke Motie 99.001 in Congreskrant

Toen het tot de stemming over amendementen kwam was de zaal die eerder die dag propvol zat met iets van 1000 leden grotendeels leeg gelopen. In andere zalen waren een scherm met ene schaatsende Sven in Sotchi, een workshop canvassen of een borrel. Toen ik na een reeks amendementen en een reclame voor Howard Dean in een andere zaal aan de beurt was, zag ik voornamelijk partijtijgers. De meeste gezichten van voorstanders die ik eerder herkende in het publiek zaten niet meer op hun plek. Om eerlijk te zijn, meestal zit ik zelf ook niet alle moties uit. Toch was, ondanks het ontraden door de partij, ongeveer een derde van de zaal nog voor! Dus de instemming van minder de niet-partijtijgers of niet-leden kan alleen maar hoger zijn.

Ik kreeg complimenten voor mijn campagne en het onder de aandacht brengen van het onderwerp van de partij door Marty Smits. Het werven en aanstellen van wethouders moet beter, maar niet zoals ik voorstel. Bijvoorbeeld via sollicitaties, maar wel binnen de partij.

Helaas is er geen videomateriaal van mijn presentatie. Ik kwam er op de dag zelf pas achter dat er op de webstream van het congres was bezuinigd. Er zijn alleen video’s van toespraken.

Persbericht: GEEN POLITICI AAN DE MACHT

D66-kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen Reinder Rustema in Amsterdam wil dat wethouders moeten solliciteren bij de gemeenteraad. Rustema: “Ik wil een eind aan incompetente bestuurders en een selectie in het openbaar op kwaliteiten.”

Zijn persoonlijke campagne heeft als motto “Geen politici aan de macht“. In plaats van achterkamerdealtjes tussen een paar grote partijen, moet de gemeenteraad vacatures opstellen waar alle burgers op kunnen solliciteren.

Rustema: “Na de verkiezingen moet elke burger zich ‘winnaar’ kunnen voelen. Nu zijn er maar een paar ‘winnaars’ en andere partijen hebben het nakijken omdat ze ‘in de oppositie’ terecht zijn gekomen. Dit model is over datum.”

Behalve zijn kritiek op het democratisch gehalte verwacht hij ook betere bestuurders met een openbare sollicitatieprocedure. Rustema: “Nu worden politici op onduidelijke wijze zomaar bestuurder. Zijn dit de beste kandidaten uit de hele wereld? De politieke partijen hebben per definitie een kleine vijver om uit te vissen. Kijk naar het gestuntel van Frans Weekers vorige week, misschien een goed politicus, maar een slechte manager.”

Volgens hem zijn er geen wettelijke obstakels voor zijn benadering. “Er is alleen ander gedrag van politici voor nodig. Burgers in heel Europa zijn er al klaar voor, nu de politici nog”, aldus Rustema.

Op zaterdagmiddag 8 februari verdedigt hij op het D66-congres in Amsterdam een motie waarmee hij alle D66-fracties in Nederland oproept wethouders ook te laten solliciteren.

Vandaag leveren alle politieke partijen hun kandidatenlijsten voor de gemeenteraadsverkiezingen van 19 maart in bij de Kiesraad. Rustema is kandidaat 32 voor D66 Amsterdam.