Why the European Citizens Initiative needs a Community-Developed Online Collection System

An ECI that worksOn the second ECI Day a book will be released to challenge the existing arrangements around the European Citizens Initiative. This needs to change and this book is the opening move. Read more about the book ‘An ECI That Works’ on ecithatworks.org. You can read my contribution there as a PDF or in the 1208 words below:

9. Why the ECI needs a Community-Developed Online Collection System

Reinder Rustema

Reinder Rustema is an e-democracy expert and creator of www.petities.nl – the Dutch national petitions website. In this article, he advocates replacing the Commission’s problematic online collection system (OCS) with a true open-source, community-developed OCS.

Why the Commission can’t provide effective signature collection software

Increasingly, initiators of European Citizens’ Initiatives (ECIs) are wondering why the European Commission is not providing user-friendly and problem-free software to collect signatures. Every single ECI campaign has encountered significant problems with the Commission’s ECI online collection system (OCS).

Campaigning software is unlike other products and services the Commission provides. It is impossible to define in advance what “user-friendly” means and simply buy or commission the right product in the market place. The software must be continually developed and adapted by trying new features, then listening to user feedback and immediately responding. The software is never finished. Ongoing product improvement must be in the DNA of the organisations that develop it. This fast-paced open-source approach to software creation is completely alien to how the Commission functions.

The Commission should stick to what it does best: translation and convening

What the Commission can best provide is what they have done well for decades: translate texts into all EU languages and organise stakeholder meetings. A user-friendly OCS can greatly benefit from EU-provided translation and periodic meetings between ECI organisers and translators to check how well translations are working. However, most of the Commission’s current online communications are of a technical or legalistic nature and consulted primarily by professionals. ECI translations need to be suited to the online campaigning work of chasing the user all over the web, often through peers, and stressing a single statement to convince the user to leave personal data in a database.

The OCS software’s real end-users are EU citizens

From the Commission’s perspective, the end-users of the OCS software are ECI organisers. Once they have provided campaigns with certified software, they consider their job is done. In fact, their real work is just beginning! The actual OCS software end-users are the millions of European citizens who sign an ECI. Problems they encounter with the software must be fixed immediately, even before they start complaining. The behaviour of users must be continuously monitored and analysed. ECI campaigns also need different designs and domains depending on the member state.

User-friendly platforms like Google, Apple and Facebook would never outsource the writing of their code. User-friendliness gives tremendous leverage, especially when combined with collecting personal data. Their business models will eventually come into conflict with Commission goals, though, so they are not to be trusted with the personal data of millions of Europeans. Meanwhile, campaigners need to hijack and infiltrate these popular user-friendly platforms. Only a committed community of open source coders with experience can do this, certainly not the Commission. The arms of an ECI’s OCS should be able to reach inside social media platforms to lure citizens outside to sign an ECI – where their personal data is protected. But the current ECI system does not even facilitate this.

A single company that wins a Commission tender cannot set up a user-friendly OCS either – although many will claim they can. Ongoing improvement of a product they do not regularly use is not in their self-interest. For software to be truly “open source”, it needs a community of small software companies and programmers to regularly test and improve the software. Making the source code public is not the same as using an open source development process.

Needs of national ECI authorities need to be integrated into the OCS

Perhaps the most important end-users of the data collected via the OCS are the national ECI authorities that validate the signatures. The OCS software therefore needs to also be designed in a way that understands how the validation procedure for each member state will be conducted. Well-designed software can help this process to be done as quickly, cheaply and reliably as possible. Software also needs security tools or “keys” to ensure that sensitive personal data is kept secure during the data collection, storage, and especially transfer processes.

Who can provide user friendly OCS software? Programmers who regularly use it!

A user-friendly OCS should be a system that can be embedded on all kinds of websites and platforms, while at the same time be properly certified.

ECI campaigns cannot be expected to have the technical know-how to create their own OCS. They can however, set up their own campaigning websites to promote their ECI. With platforms like WordPress, this is easy and cheap. Translating the campaign into different languages remains a hurdle, however.

A handful of small companies, NGOs and free-lance programmers specialised in the hosting of on- line “services for democracy” are in the best position to improve the open source software for ‘OCS services’: repeating the same trick for many ECI campaigns for a moderate fee. It would be in their self-interest to ensure it was as user-friendly and bug-free as possible. However, they would also need some financial incentive to invest their time in such efforts.

Rather than awarding a single large tender to one company, the Commission’s resources would therefore be better spent by providing a small amount of seed capital to support a community of small software firms and freelance programmers to develop open-source OCS software for the ECI. This would be coordinated by a community manager who is chosen by the community itself. This is someone with a good understanding of the technology who keeps the community together and organises periodic events. The Commission could perhaps also reward individual programmers who have significantly contributed to improving the software. This could, for example, be determined by their peers during periodic conferences organised in Brussels.

Such efforts would both cost significantly less money than the current approach and result in a much more user-friendly, effective and secure OCS for the ECI – as well as potentially contributing to EU economic development in the civic software industry.

The rules governing the OCS need to be simplified

The technical requirements for the ECI’s online collection system included in the ECI implementing regulation unfortunately create additional and unnecessary barriers to developing a user-friendly OCS via a community “open source” approach. The current requirements are so arcane and expensive that nobody except the Commission could fulfil them.

For example, the OCS certification procedure requires expensive documents to meet obscure ISO norms. Specialised legal experts must be consulted to purchase and understand them. However, these norms only impact working procedures and do nothing to ensure that the software’s technology itself is not flawed. The choice of other standards would help reduce software development costs and open the door to an effective open-source approach.

As this article has argued, the Commission is not the correct body to provide the OCS software for the ECI. However, it is in the ideal position to suggest changing the OCS technical specifications in the ECI regulation.

If the Commission is to fulfil its duty of ensuring that the ECI is as accessible to EU citizens as possible, it must both propose simplifying the regulation governing the OCS and support an open- source developer community to create a user-friendly OCS.

Reinder Rustema is an e-democracy expert. He created the Dutch national petitions website: www.petities.nl

 

Van Reybrouck gooit alle politici op een hoop

Van Reybrouck heeft “geen enkel pleidooi gehoord voor meer technocratie in de politiek” (NRC Handelsblad, 22 maart 2014).

Screen Shot 2014-04-04 at 19.44.06

Dan heeft hij niet geluisterd toen ik hem na de presentatie van zijn boek “Tegen verkiezingen” vertelde dat hij in zijn analyse onderscheid moet maken tussen volksvertegenwoordigers en bestuurders. Het zijn allemaal ‘politici’ voor hem. Mijn pleidooi “laat wethouders solliciteren” heb ik naar alle gemeenten als petitie gestuurd met het verzoek vacatures op te stellen voor wethouders waar alle burgers op mogen solliciteren. Zo kan de beklemmende ‘particratie’ doorbroken worden. Een gezond evenwicht tussen en versterking van een populistische volksvertegenwoordiging en een “technocratisch” bestuur maakt de politiek duidelijker en toegankelijker voor alle betrokkenen.

PERSBERICHT: Petitie naar 400 gemeenten

PERSBERICHT

400 gemeenten ontvingen een petitie met het verzoek nieuwe wethouders te laten solliciteren bij de gemeenteraad op vacatures opgesteld door de raad.

“Alle burgers zouden moeten mogen solliciteren op de wethoudersposten” zegt petitionaris Rustema. “Nu komen wethouders uit politieke partijen. Hoe krijg je dan de beste kandidaten? Minder dan 2% van de bevolking is lid van een politieke partij. Bij lokale partijen is de vijver om uit te vissen vanzelfsprekend nog kleiner.”

Door openbare vacatures open te stellen denkt Rustema behalve de kwaliteit van het bestuur ook het dualisme te versterken: “Als wethouders kleurloos zijn dan is er geen coalitie in de raad meer om achter te verschuilen. De raad kan zich concentreren op het goed controleren van zo een expert-wethouder. De wethouder komt dan om een kader vragen bij de hele raad in plaats van een coalitie.”

Onder andere ex-partijbestuurders en raadsleden tekenden deze petitie op Laatwethouderssolliciteren.nl.

Stem@rustema.nl

Waarom op 19 maart op mij stemmen?

IMG_6244

Naast het D66-programma heb ik als slogan “Laat wethouders solliciteren”. Dus als je al D66 ging stemmen, geef mij dan een zogenaamde voorkeursstem. Als ik een paar duizend stemmen krijg, dan kom ik in de D66-fractie. De rest van de fractie zal me dan vragen waarom ik gekozen en mijn antwoord zal dan natuurlijk “Laat wethouders solliciteren” zijn. Als je het niet met het D66-programma eens bent maar wel met mijn voorstel, dan kan je op laatwethouderssolliciteren.nl kandidaten van andere partijen vinden die dit ook steunen.

Waarom is het goed om wethouders te laten solliciteren? Nu komen ze uit politieke partijen. Omdat geen enkele rustema met sandwhichbord laatwethouderssolliciteren.nlpartij alleen een meerderheid van de 45 zetels heeft moet er altijd een ‘coalitie’ gesloten worden met één of twee andere partijen. Die partijen komen dan na de verkiezingen met wethouders die door de partij zijn gevonden. Dat zijn dan doorgaans leden van de partij en soms mensen die door de partij gevraagd zijn en zich dan aansluiten bij de partij. Dat zijn niet altijd de beste kandidaten en het is niet democratisch.

Het zijn niet de beste kandidaten omdat ze uit partijen komen. Dat is maar een heel klein deel van alle Nederlanders, minder dan 2%. Daarnaast moet er ook nog een match gevonden worden tussen het specialisme van een wethouder (financiën, educatie, wonen, zorg, vervoer, etc.) en de personen uit de partijen. De partijen willen een ‘eigen’ wethouder op ‘hun’ onderwerp zodat ze hun programma kunnen uitvoeren.

Het is niet democratisch omdat de zogenaamde ‘winnaars’ van de verkiezingen disproportioneel macht krijgen. De partij die toevallig de meeste zetels heeft na de verkiezingen wordt de ‘winnaar’ genoemd, terwijl natuurlijk iedereen met een zetel in de raad winnaar is. Ook de ‘oppositie’, de partijen die geen ‘wethouders mogen leveren’ vertegenwoordigen burgers. Samen meer dan welke coalitiepartij dan ook. Alle partijen samen zouden hun wethouders moeten hebben. Specialisten die de hele raad dienen bij het uitvoeren van wat een meerderheid van die raad wil. Dat resultaat kan veel flexibeler en nauwkeuriger zijn (per onderwerp) dan de coalitiedeals nu.

Zie ook een stuk van mij in Het Parool hierover.

laatwethouderssolliciteren.nl bord op Prinsengracht

Persbericht: Kandidaat-gemeenteraadslid wil dat nieuwe wethouders solliciteren bij de gemeenteraad

Een kandidaat-gemeenteraadslid wil nieuwe wethouders laten solliciteren bij de gemeenteraad op vacatures opgesteld door de raad. Hij vraagt andere kandidaten uit het land die deze oproep steunen zich te melden op http://laatwethouderssolliciteren.nl zodat burgers ze een voorkeursstem kunnen geven. Een aantal ex-partijbestuurders en andere kandidaten steunt dit al.

Rustema: “Als er in elke gemeente een paar kandidaten met voorkeursstemmen worden gekozen dan wordt dat een revolutie van onderop. Het stemgedrag van enkele duizenden burgers kan dan de gangbare coalitiepraktijk verhinderen.” Hij hoopt zelf het verschil uit te kunnen maken in Amsterdam: “Als ik 2000 voorkeurstemmen krijg is dat een mandaat voor de D66-fractie in Amsterdam om de raad over te halen een college zonder een coalitie aan te stellen.”

Hij acht de tijd er rijp voor door de opkomst van lokale partijen en als consequentie van het eerder ingevoerde ‘dualisme’.
laatwethouderssolliciteren.nl op sandwichbord
De dag na de verkiezingen stuurt Rustema het verzoek naar 400 gemeenteraden.

Rustema verdedigt zijn oplossing als “transparanter, rechtvaardiger en stabieler omdat een permanent debat in de raad en met het college nodig zal zijn bij het ontbreken van een coalitie en oppositie. Ook zijn er minder banden met politiek Den Haag en zullen raadsleden zich meer op burgers en de controle van het bestuur richten. In het bestuur zal er daardoor minder cliëntelisme en nepotisme mogelijk zijn.”

Momenteel worden wethouders door politieke partijen geselecteerd tijdens het vormen van een coalitie. Rustema: “De vijver om in te vissen is veel groter als er vacatures worden gepubliceerd waar elke burger op kan solliciteren. Ook getalenteerde vakspecialisten die geen lid zijn van een partij, misschien zelfs nog nooit hebben gestemd, kunnen op deze vacatures afkomen.”

Reinder Rustema is oprichter en beheerder van de nationale petitieswebsite Petities.nl en docent media aan de Universiteit van Amsterdam

http://laatwethouderssolliciteren.nl | http://laatbestuurdersbesturen.rustema.nl

D66, laat wethouders solliciteren

Mijn voorstel ‘laat wethouders solliciteren’ heb ik voorgelegd aan D66. Op 7 en 8 februari was er een congres waar mijn ‘motie’ behandeld werd door de aanwezige leden. Beide dagen liep ik rond met een sandwichbord met daarop mijn voorstel en heb ik er met veel D66-leden over gepraat. rustema met sandwhichbord met motie Een handvol was het er niet mee eens, maar tientallen anderen stapten op me af omdat ze het met me eens waren. Ook heb ik mensen erover aangesproken die overtuigd raakten nadat ze begrepen waar die lange tekst op mijn bord over ging.Politieke Motie 99.001 in Congreskrant

Toen het tot de stemming over amendementen kwam was de zaal die eerder die dag propvol zat met iets van 1000 leden grotendeels leeg gelopen. In andere zalen waren een scherm met ene schaatsende Sven in Sotchi, een workshop canvassen of een borrel. Toen ik na een reeks amendementen en een reclame voor Howard Dean in een andere zaal aan de beurt was, zag ik voornamelijk partijtijgers. De meeste gezichten van voorstanders die ik eerder herkende in het publiek zaten niet meer op hun plek. Om eerlijk te zijn, meestal zit ik zelf ook niet alle moties uit. Toch was, ondanks het ontraden door de partij, ongeveer een derde van de zaal nog voor! Dus de instemming van minder de niet-partijtijgers of niet-leden kan alleen maar hoger zijn.

Ik kreeg complimenten voor mijn campagne en het onder de aandacht brengen van het onderwerp van de partij door Marty Smits. Het werven en aanstellen van wethouders moet beter, maar niet zoals ik voorstel. Bijvoorbeeld via sollicitaties, maar wel binnen de partij.

Helaas is er geen videomateriaal van mijn presentatie. Ik kwam er op de dag zelf pas achter dat er op de webstream van het congres was bezuinigd. Er zijn alleen video’s van toespraken.

Persbericht: GEEN POLITICI AAN DE MACHT

D66-kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen Reinder Rustema in Amsterdam wil dat wethouders moeten solliciteren bij de gemeenteraad. Rustema: “Ik wil een eind aan incompetente bestuurders en een selectie in het openbaar op kwaliteiten.”

Zijn persoonlijke campagne heeft als motto “Geen politici aan de macht“. In plaats van achterkamerdealtjes tussen een paar grote partijen, moet de gemeenteraad vacatures opstellen waar alle burgers op kunnen solliciteren.

Rustema: “Na de verkiezingen moet elke burger zich ‘winnaar’ kunnen voelen. Nu zijn er maar een paar ‘winnaars’ en andere partijen hebben het nakijken omdat ze ‘in de oppositie’ terecht zijn gekomen. Dit model is over datum.”

Behalve zijn kritiek op het democratisch gehalte verwacht hij ook betere bestuurders met een openbare sollicitatieprocedure. Rustema: “Nu worden politici op onduidelijke wijze zomaar bestuurder. Zijn dit de beste kandidaten uit de hele wereld? De politieke partijen hebben per definitie een kleine vijver om uit te vissen. Kijk naar het gestuntel van Frans Weekers vorige week, misschien een goed politicus, maar een slechte manager.”

Volgens hem zijn er geen wettelijke obstakels voor zijn benadering. “Er is alleen ander gedrag van politici voor nodig. Burgers in heel Europa zijn er al klaar voor, nu de politici nog”, aldus Rustema.

Op zaterdagmiddag 8 februari verdedigt hij op het D66-congres in Amsterdam een motie waarmee hij alle D66-fracties in Nederland oproept wethouders ook te laten solliciteren.

Vandaag leveren alle politieke partijen hun kandidatenlijsten voor de gemeenteraadsverkiezingen van 19 maart in bij de Kiesraad. Rustema is kandidaat 32 voor D66 Amsterdam.

Het nut van regionale kandidaten

Toen de kandidaten voor de Tweede Kamer zich aan D66-leden presenteerden verbaasde het me dat er zo vaak de nadruk werd gelegd op de band die een kandidaat heeft met een regio. Terwijl van Holsteyn en Andeweg beweren dat er geen verband is:

“Voorkeurstemmen gaan vooral naar zittende politici, kandidaten die hoog op de lijst staan en vrouwelijke en allochtone kandidaten, maar de verbanden met geslacht en etniciteit blijken zwak. Van verband met geografische nabijheid is al helemaal geen sprake.” (NRC Handelsblad, 10 augustus 2012)

Maar een kop in Het Parool gaf een hint waarom het zin kan hebben om kandidaten uit het hele land op de lijst te hebben: “Vijf kandidaten uit Amsterdam”. Regionale nieuwsmedia hebben graag een verband met de regio. Voor nationale onderwerpen is weinig ruimte en dat wordt overgenomen van een nationaal persbureau of een centrale redactie van het moederconcern. Maar als er een regionale component in zit dan kan de eigen redactie aan de slag ermee.

Als de regionale kandidaten een goede band opbouwen met wat regionale journalisten dan kunnen ze op die manier aandacht krijgen via de regionale nieuwsmedia. Iets wat moeilijk, maar wel belangrijk is omdat die media veel mensen bereikt. Per regio zijn er niet veel titels, dus de kans dat je daar het gesprek van de dag wordt is hoger. Het is moeilijker om in de landelijke media te komen en het is ook nog eens lastiger om iedereen in het land daarmee te bereiken omdat er zoveel titels van zijn.

Zorg dus dat je kandidaten over het hele land verspreid zijn en ze allemaal lokaal hun best doen. Zo heb je een logistiek probleem opgelost. Ze concurreren niet allemaal om aandacht bij de landelijke media, maar hebben het veel makkelijker op een lager niveau. Ook al levert dat geen voorkeursstem op voor die kandidaat, de partij komt zo wel in de aandacht. Ben benieuwd of het inderdaad zo werkt.

Nog 10 niet-geadviseerde kandidaten over

Kandidaten hebben 100 woorden mogen opsturen naar de D66-leden om ze te overtuigen. Interessant is dat maar 10 kandidaten (van de 77) die niet door de partij geadviseerd worden die moeite hebben genomen. Daarvan zijn er vier die op alle ledenbijeenkomsten altijd zichtbaar aanwezig waren: ondergetekende, Jeroen Mirck (de ICT zzp-er met zwart brilmontuur) en Azar Moshaver (ze is het Iraanse moellah regime ontvlucht), Toon Kamp (de grappige ingenieur met MBA en kort grijs haar).

Overigens, dit waren mijn 99 woorden:

Via mijn initiatief petities.nl ken ik heel politiek Nederland. Mijn kleine politieke ‘hacks’ hebben zo grote gevolgen. De volgende: zodra de formatie mislukt een zakenkabinet graag! Het scenario heb ik klaar: Kamer stelt vacatures op. Kiest uit kleurloze kandidaten de beste technocraten. Die gehoorzamen aan de hele Kamer en schatten zelf in waar een meerderheid voor is. Stabiliteit en legitimiteit zijn terug. Onze hervormingsagenda is dan kansrijk! Slechte ministers worden individueel vervangen. Geen voortijdige verkiezingen. Geen regeerakkoord. Geen coalitie. De hele Kamer is ‘oppositie’, maximaal dualisme. Geen stelselwijziging voor nodig, het kan zo. Teken op ministers.petities.nl en zie rustema.nl

De andere tekstjes waren van de kandidaten uit de advieslijst. Voornamelijk kandidaten uit de top-10 en onder plaats 40 ontbraken, naast nog zes kandidaten tussen plaats 10 en 40. Weinig weblinks, alleen van Robert van Asten, Huub Halsema, Jeroen Mirck, Sina Salim (hij staat ook in mijn stemadvies) en Michiel Verkoulen.