Auteur: rrustema

Geplaatst op

Witte fietsenplan in Amsterdam?

Luud Schimmelpenninck heeft een penning gekregen van de Amsterdam, schreef Het Parool. Mijn felicitaties. Een paar dagen eerder zei hij in een interview met het Parool “Ik ben niet degene die vooruit loopt, de rest loopt gewoon steeds een beetje achter.”

Ik heb ook een aantal keren met hem afgesproken omdat ik ook graag deelfietsen wil in Amsterdam. Ik beschreef het op Amsterdam Centraal en begon een petitie. Veel geleerd van hem, maar uiteindelijk is het politiek. Voor een goed systeem moet je namelijk het GVB aan je kant hebben voor een netwerk van fietsverdeelpunten bij grote openbaar vervoer-knooppunten. Anders heb je geen goed systeem. Ik beloofde er achteraan te gaan.

Door mijn partijlidmaatschappen bij onder andere D66 kwam ik Alexandra van Puffelen tegen in de Rode Hoed. Ze is directeur van het GVB en ook nog eens voorzitter van de Fietsersbond. Ze vertelde dat het GVB er studie naar heeft gedaan, maar de conclusie is dat het altijd een verliesmakende onderneming is zolang de gebruikers van de deelfietsen de fietsen niet terug moeten brengen naar het punt waar ze de fiets oppikten. Het GVB zou eventueel wat meer samen kunnen werken met de OV-Fiets (of NS-fiets tegenwoordig). Dat is namelijk niet verliesgevend omdat je de fiets terug moet brengen.

Ja maar, bracht ik in, laat het aan innoverende ondernemers en ingenieurs om met nieuwe concepten te komen. Bijvoorbeeld eentje waarbij er punten te verdienen zijn als je fiets op de juiste plekken achterlaat. Zolang bij alle belangrijke metrostations maar ruimte wordt gemaakt voor elk bedrijfje met een deelfietsensysteem. Nee, dat hoort niet bij de opdracht die het GVB heeft.

Kortom, opdracht aan de politiek om het GVB wel die opdracht te geven. Lastig daarbij is dan wel dat het aanpakken van de congestie in de stad door fietsers niet een probleem voor het GVB is. Het kan juist extra tram- en metropassagiers opleveren als het centrum moeilijk te bereiken is met de fiets.

Geplaatst op

Petitie-offensief vóór politieke versplintering

Op 2 februari 2017 starten Arnout Maat (politicoloog en auteur van ‘De particratie’) en Reinder Rustema (oprichter Petities.nl) een petitie-offensief, waarmee kiezers kunnen aangeven dat zij willen stemmen op één van de twintig nieuwe partijen die meedoen aan de verkiezingen.

Dit moet nieuwe partijen een optimale kans op een zetel te geven. Rustema: ‘’Als je op 14 maart ziet dat er ruimschoots 60.000 ondertekenaars zijn voor een partij, dan kan je daar op stemmen zonder veel gevaar dat je stem verloren gaat. Zoveel stemmen zijn er immers nodig voor een zetel.’’

Volgens Rustema en Maat is het stemmen op een nieuwe partij nu een te grote gok.

“Burgers kunnen nu campagne voeren voor de nieuwe partijen,” zegt Rustema. Vooral de grote partijen krijgen de aandacht tijdens de campagnetijd, binnen een frame van dreigende ‘versplintering’. Maat: ‘‘Uiteindelijk kiezen we op 15 maart niet de premier, maar onze volksvertegenwoordiging. Nieuwe partijen kunnen van toegevoegde waarde zijn.’’

De 20 petities gericht aan de 20 partijen staan vandaag onder de ‘nieuwe petities’ op https://petities.nl

Ondertekenen kan ook ‘geheim’, waarbij de buitenwereld niet je naam kan zien.

Maat (1992) schreef het boek ‘De particratie’ met een kritiek op de verstrekkende macht van politieke partijen. Rustema (1972) bepleit daarom een ‘burgerregering’ met burgers die bij de Tweede Kamer solliciteren.

Geplaatst op

Problematische premisse Vitale Lokale Samenlevingen

Recent struikelde ik over een missiestatement. Als die al problematisch is, waarom tijd stoppen in die missie? Het Mission Statement van Vitale Lokale Samenlevingen begint met:

Eenzaamheid, armoede, segregatie, schulden, onveiligheid, radicalisering, werkloosheid en ongezonde levensstijl… al deze problemen nemen in de lokale samenleving een tastbare vorm aan. Officieel zijn er vele voorzieningen die bij het aanpakken van deze problemen moeten helpen, maar steeds meer Nederlanders merken aan den lijve dat ze niet goed werken. Geen wonder dat het wantrouwen tegenover logge bureaucratische organisaties en ‘de politiek’ steeds breder wordt. Juist burgers die op deze voorzieningen zijn aangewezen voelen zich door die organisaties en door de overheid in de steek gelaten. Dat is weinig behulpzaam bij het streven om de participatiesamenleving van een positieve invulling te voorzien.

Toch denk ik niet dat deze problemen met het werk van vrijwilligers met allerlei mooie projecten opgelost kan worden. Waarom toch de politieke weg negeren? Daar gaat nota bene veel belastinggeld naar toe.

  • Eenzaamheid. Dat is doorgaans verbonden met werkloosheid, vooral van ouderen die geen kans maken op de arbeidsmarkt, er plots af gegooid worden of werkzoekenden die niet goed gekwalificeerd zijn. Typisch een politiek probleem.
  • Armoede. Geen toelichting nodig, dat is een politiek probleem bij uitstek.
  • Segregatie. Ook gekoppeld aan de arbeidsmarkt.
  • Schulden. Grote groepen mensen hebben moeite met veel keuzevrijheid. Als een overheid niet paternalistisch is, dan is dat een feest voor een deel, maar een drama voor anderen. Politiek dus.
  • Onveiligheid. Is vooral een kwestie van definiëren. Statistisch leven we in een veilige samenleving, nooit eerder was het zo veilig. Maar het wordt niet door iedereen zo ervaren. Ook dat is politiek.
  • Werkloosheid wordt onder andere veroorzaakt door de hoge prijs van arbeid. Sommige beroepen kunnen niet uit, door te hoge loonkosten. Terwijl ze wel gewenst zijn, gewaardeerd worden en voor arbeidsvreugde zorgen. Politieke keuze dus.
  • Ongezonde levensstijl klinkt als een keuze. Maar vaak gaat het niet om keuzes, maar is het de omgeving die gedrag dicteert. Als individu is het heel moeilijk om daar tegenin te gaan. Politieke keuzes dus.

Als de premisse niet deugt, dan is het moeilijk om verder te lezen:

En toch is dit maar het halve verhaal. Want in diezelfde lokale samenleving zijn talloze burgers,  professionals, ambtenaren en bestuurders aan het werk die iets voor hun medemensen willen betekenen. Ze gaan in tegen de regelzucht, de machtsuitoefening en het systeemdenken dat kenmerkend is voor veel van onze voorzieningen.

Als die burgers, professionals, ambtenaren en bestuurders echt iets “voor hun medemensen willen betekenen” moeten ze de problemen goed benoemen en op het juiste niveau aanpakken. Als de uitwassen van wetgeving ongewenste gevolgen hebben voor de voorzieningen, pas dan die wetgeving aan zodat de systemen werken en de professionals hun werk kunnen doen. Maar ga niet rommelen in de marge om symptomen te bestrijden. Dat laatste geeft mogelijk wel meer bevrediging omdat je tastbare resultaten ziet, terwijl een politieke strijd pas op de lange termijn wat oplevert. Onbevredigend voor een individu. Als het je lukt om politiek iets te veranderen dan is de impact landelijk en vaak ook voor lange termijn.

Geplaatst op

Motie over vriendjespolitiek op D66-congres

Het burgerinitiatief tegen de vriendjespolitiek van Meer Democratie heb ik als motie ingebracht op een D66 Congres op 16 april 2016. In de Algemene Wet Gelijke Behandeling artikel 5, lid 4, staat namelijk een bepaling die discriminatie of  onderscheid op grond van politieke kleur toestaat als het gaat om functies in het openbaar bestuur. Die wet is een uitwerking van onze Grondwet. Dat is vreemd.
Voor de 98% van de bevolking die geen lid is van een politieke partij is het nu zinloos te solliciteren op allerlei vacatures.

De D66-fractie benadrukte dat ik moet inzetten op de transparantie van dergelijke procedures, maar niet op het wissen van dit stukje wet. Want die is wat D66 betreft wel van nut. Zonder deze bepaling zou de partij bijvoorbeeld niet een D66-er kunnen werven als politiek secretaris. Alleen dat is niet zo, dat kan je wel oplossen in de vacaturetekst. Ook zou je geen politiek gemengde gremia samen kunnen stellen omdat je in de vacature niet kan vragen naar de politieke positie. Niet dat dergelijke gremia nu zo representatief zijn. Daar zitten de bestuurderspartijen in. Geen mensen zonder politieke kleur, laat staan dat er SP-ers of PVV-ers in zitten.

In de wandelgangen probeerde ik nog om met dit soort argumenten de Kamerleden te overtuigen, maar helaas. Het advies van de partij over de motie blijft negatief. Mij is wel gevraagd de motie terug te trekken om dit goed door te spreken, maar omdat het burgerinitiatief ondertussen ook loopt. En ook zonder intrekken kan het op een volgend congres opnieuw.

Als de vacatures voor iedereen open staan kunnen ze ook breed bekend worden gemaakt via vacaturewebsites. De vrije markt zou zelfs zijn werk kunnen doen om bestuurders te vinden bij de vacatures. Maar nee, door dit artikel 5 lid 4 blijft het besloten.

Geplaatst op

Top 10 ergernissen van burgers

Van de top-10 ergernissen van burgers, zoals onderzocht door I&O Research in opdracht van Gemeente.nu staan er in mijn verkiezingsprogramma oplossingen voor de helft:

Hondenpoep (1), vuurwerk (2), zwerfvuil (3), te hard rijden (5), vandalisme (6).

De rest gaat over problemen die burgers het beste onderling kunnen oplossen: geluidsoverlast en aggressief, asociaal gedrag (4). Of men lost het zelf op. Woninginbraken (7) zijn goed te voorkomen met de juiste maatregelen.

Hondenpoep beboet je met een DNA-analyse. Die DNA-databanken zijn er zelfs al als het gaat om rashonden. Vuurwerk laat je niet meer door consumenten afsteken, maar door clubjes liefhebbers die dat zelf organiseren en na afloop opruimen. Zwerfvuil voorkom je door statiegeld op alles te heffen (petitie), hard rijden door uniforme snelheden zodat geautomatiseerd rijden eerder de norm wordt (petitie), vandalisme bestrijd je door de graffitti-tag juridisch te herkennen als handtekening. Al het opruimen verhaal je dan op de auteur als die ooit op heterdaad wordt betrapt (petitie).

Geplaatst op

Job Cohen prijst de Burgertop aan in het Parool, maar vergeet iets fundamenteels

Job Cohen is als beschermheilige van de Burgertop ingeschakeld om te benadrukken dat een groep burgers bij elkaar tot uitstekende oplossingen komt. Ja, dat is ook de reden waarom dit concept geïnstitutionaliseerd is in gemeenteraad en parlement. Waar Job Cohen en zijn grote inspirator David van Reybrouck helaas blind voor zijn, is het onderscheid tussen volksvertegenwoordiging en bestuur. Ondanks hun intense interesse voor de democratie gaan ze mee in de huidige praktijk dat democratisch gekozen burgers moeten gaan besturen. Nee, dat is de grote weeffout die hersteld moet worden. De burgertop zorgt voor weer een extra gremium waar burgers “zonder politiek gehakketak” tot prachtige oplossingen komen die later weer stuklopen op de partijpolitiek.

Zorg er eerst voor dat de ‘winnaars’ van de verkiezingen niet zelf gaan besturen. Je mag de volksvertegenwoordiging wat mij betreft ook met een loting samenstellen, zoals van Reybrouck suggereert, dat zal ook wel voldoen. Als de bestuurders maar niet van de politieke partijen komen maar kundige bestuurders zijn die afkomen op vacatures die door burgers samen (Kamer, gemeenteraad, e.d.) zijn opgesteld. De burgers kunnen de bestuurders inhuren en wegsturen, maar ze worden niet zelf bestuurder. Dat corrumpeert die volksvertegenwoordigers tot in de kern. Ze strijden dan onderling om de macht, ze willen aan de knoppen zitten. Direct (via een coalitie) of indirect (gedoogcoalitie, oppositie). Dat is het politieke spel waar burgers genoeg van hebben. Het probleem is niet dat de grote ideologische stromingen aan kracht hebben ingeboet, Cohen. Doet er niet zo toe. Ook is het niet zo dat ons systeem niet goed ingericht is op het kiezen van personen. Integendeel, politieke partijen bestaan niet eens volgens de wet. Ze zijn er vooral omdat groepen burgers willen besturen. Als partij, zeker als middenpartij, lukt je dat eerder dan als individuele volksvertegenwoordiger.

We moeten juist toe naar verdere, maximale fragmentatie en verpersoonlijking van de politiek zodat iedereen zich goed vertegenwoordigd voelt. Ook populisten horen van harte welkom te zijn in de volksvertegenwoordiging. Zolang degenen die aan de knoppen zitten maar behoedzaam en verstandig opereren, op basis van de opdracht die ze van de burgers krijgen. Onderling zullen ze veel moeten discussiëren over wat die burgers nou willen en wat de bestuurders voorstellen, maar dan gaat het over de inhoud. Je wereldbeeld, maar ook de technische en financiële haalbaarheid van oplossingen. Precies datgene wat een burgertop en dergelijke ook zo leuk maakt voor burgers. Het gaat ergens over, het is niet partijpolitiek.

Steun daarom de actie burgerministersnu.petities.nl om dit te realiseren. Er is geen wetsverandering voor nodig, het kwartje moet alleen vallen bij genoeg mensen. Daarna moet de formateur als optie uitwerken na de volgende verkiezingen. Het zal onweerstaanbaar zijn.

Reinder Rustema, initiator van Petities.nl

Geplaatst op

I did my Bit for Bits of Freedom

Naar aanleiding van een artikel van Dimitri Tokmetzis in De Correspondent kreeg ik een idee om je privacy te beschermen als je mail stuurt naar iemand @gmail.com. De mailserver bewaart de inhoud van de e-mail op een veilige server en mailt alleen een link met wat toelichting. Dat idee heb ik voorgesteld als ‘bit’ bij het Bitlab van Bits of Freedom.

Hier een kopietje van die pagina:

Bij BitLabs draait alles om jouw goede ideeën om samen met Bits of Freedom internetvrijheid beschermen. Heb je een goed idee voor een Bit? Doe hier je voorstel.

Wat is de naam van je Bit?  

Send zero to Gmail filter
Wat is je Bit in het kort?

Een uitgaande mailserver-uitbreiding die e-mail naar *@gmail.com vervangt door een unieke weblink met de inhoud van de mail.

Wat is je Bit precies?

In De Correspondent schreef Dimitri Tokmetzis op 18-1-15: “Je kunt gebruikmaken van een privacyvriendelijke mailservice, die jouw e-mailverkeer bijvoorbeeld niet bijhoudt. Maar zodra je iemand met een Gmailaccount een bericht stuurt, wordt de inhoud alsnog door Google gescand.” Dat is te voorkomen door de e-mail zelf niet te sturen, maar een unieke weblink die te openen is vanuit een e-mail die de mail vervangt. De link gaat naar een beveiligde webpagina waar robots niet op kunnen komen.

En wanneer is je Bit een succes?

Wanneer er providers zijn met een SMTP-server waar je deze optie kan inschakelen. Deze provider serveert ook de e-mail die afgevangen worden, maar doet er verder niets mee. Als de e-mail door de ontvanger niet binnen x-dagen wordt gelezen wordt de e-mail gewist en krijgt de verzender daar een notificatie van. Natuurlijk kunnen providers zo goed reclame maken voor hun eigen e-maildiensten die de privacy van gebruikers respecteren.

Wie is de doelgroep?

Beheerders van mailservers bij providers die privacy respecteren.
Hoe draagt de Bit bij aan internetvrijheid?

Door deze tool krijgt Google minder voor hen bruikbare, te analyseren e-mail op hun systeem en kunnen (kleine) providers zichzelf aanprijzen door goede praktijken.

 

 

Geplaatst op

Uitweg uit politieke crisis: een raadsakkoord, geen coalitie

Het blijkt onmogelijk om een coalitie te vormen in Amsterdam. Waarom zouden we ook? Er is geen enkele wet die dat voorschrijft. Het gaat erom wethouders te vinden die besturen met de gemeenteraad als baas. Ga daarom niet twee maanden verspillen om een coalitie-akkoord te sluiten, maar sluit in een middag een raadsakkoord. Een overeenkomst waar het minimale in staat waar een meerderheid zich in kan vinden. Goed, dan kan geen enkele partij wethouders leveren, maar dat vinden alleen politieke partijen belangrijk. Plaats vacatures voor de wethouders en daarna kan je vier jaar lang praten over wat je precies wil en waarom. De raadsleden beargumenteren dan wat ‘we’ willen: in discussie onderling en met de wethouders.

Recent schreven politicologen in het boek ‘De Wankele Democratie’ dat Nederlanders veel vertrouwen hebben in de democratie, maar niet in politieke partijen. Deze coalitie-ellende draagt bij aan het wantrouwen van burgers in politici. Dat is schadelijk en niet nodig. De val van de PvdA heeft al duidelijk gemaakt dat het uit de tijd is om te denken in termen van een ‘regeerperiode’. Geen enkele partij ‘regeert’ meer, dat is ondemocratisch. Je hebt een gemeenteraad met allerlei volksvertegenwoordigers die gezamenlijk stem geven aan de wil van Amsterdam. In een oneindige discussie komt dat tot stand. Af en toe hoor je als burger wat van, maar het grootste deel van de vier jaar geef je iemand die jou vertegenwoordigt een mandaat en ga je verder met je leven. Wethouders gezamenlijk ‘regeren’, maar alleen op basis van de hoofdlijnen en politieke keuzes van de raad.

Het idee dat er een ‘winnaar’ is die meer telt dan anderen is een ongeschreven gebruik waar we makkelijk afscheid van kunnen nemen. Daarom bepleitte ik, als kansloze D66-kandidaat ergens halverwege de lijst kandidaten, al voor de verkiezingen voor een college met kleurloze, partijloze wethouders die gewoon solliciteren op vacatures die door de raad zijn opgesteld. Dat is wat mij betreft de echte hervorming die nodig is. D66, grijp die kans! Geef de macht uit handen en gun het alle Amsterdammers, de hele gemeenteraad. Daar win je pas harten mee!

ReindeR Rustema was kandidaat 32 voor D66 en kreeg 87 stemmen

Geplaatst op

Mijn petities op petities.nl

Donderdagochtend 8 mei overhandig ik een petitie aan het GVB in Amsterdam: Scooters op het achterdek. Laat scooters en ander gemotoriseerd verkeer als laatste op het IJ-veer komen zodat fietsers en voetgangers niet in de stank en het gedrang staan. Hetzelfde wil ik ook bij verkeerslichten. Laat de scooters achter de fietsers staan. Een paar meter terug langs de stoeprand. In heel Nederland. Petitie voor een scooteropstelstrook.

Een radicaler voorstel is voor het autoverkeer. Rijden op de snelweg kan veel rationeler en veiliger door iedereen met dezelfde snelheid te laten rijden: Eén snelheid op de snelweg.

Of concreter, voor Amsterdam weer, de Noordzuid-lijn doortrekken naar Schiphol en tramlijn 10 doortrekken naar Sloterdijk. Voor de hand liggende verbeteringen aan het OV-netwerk.

Op en groter niveau, graag goede nachttreinen in heel Europa die als hotelkamer kunnen dienen. Wakker worden in een andere stad. De liberalisering van het luchtvaartverkeer heeft allerlei goedkope vluchten opgeleverd: easyJet, Ryanair, etc. Wel slecht voor het milieu. Met de hogesnelheidstrein naar een andere stad betekent dat je om 6 uur ofzo op het station moet zijn en met moeite op tijd bent. Daarom, liberaliseer het spoor voor comfortabele nachttreinen.

Ik zie graag petities die ergens voor zijn, een nieuw idee leveren. In plaats van verzet tegen nieuw beleid.

Close

Ad-blocker not detected

Consider installing a browser extension that blocks ads and other malicious scripts in your browser to protect your privacy and security. Learn more.