Vandaag was er in de Tweede Kamer een dag voor nieuwe D66-leden. Ze kregen onder het nieuwe verkiezingsprogramma. De kandidaten, waaronder ik, presenteerden zich zodat de leden de volgorde van namen op het stembiljet kunnen beïnvloeden door te kiezen voor een andere volgorde dan door de partij wordt voorgesteld.
Daar moet ik het van hebben omdat ik niet tot de uitverkorenen hoor. Niet gek ook want ik heb slechte papieren: ik kom niet uit een regio maar uit de Randstad, Amsterdam zelfs. Een hoger opgeleide, blanke man die in de publieke sector werkt ook nog eens! En expertise in gebieden die horen bij een D66-er. Misschien moet ik ‘docent’ meer benadrukken binnen een onderwijspartij.
Er waren vier manieren om je te presenteren aan vier groepen. Er was een kort interviewtje, een debatje met andere kandidaten, een korte ‘pitch’ en een verhaaltje over jezelf aan de hand van een voorwerp.
Na drie rondes voor verschillende groepen publiek waarin ik me presenteerde als ‘politieke hacker’ met projecten zoals petities.nl (“al drie miljoen keer burgers betrokken bij het politieke proces”) bedacht ik dat ik dat het best kon tonen aan de hand van mijn maatpak. Ooit gekregen voor werk aan een etiquetteboek van een bevriende kleermaker, Het Blauwe Boekje. Met een goede verschijning krijg je toegang tot allerlei plekken met macht is mijn ervaring. Zo kan ik mijn politieke ‘hacks’ plegen. Kleine acties, verbeteringen, met maximale impact voor het algemeen belang. Tijdens de presentatie in de zaal was Jeroen Mirck zo aardig om een vraag te stellen over ‘open data’ zodat ik kon vertellen dat het ‘bevrijden’ van de postcodetabel een van mijn hacks is. Voorheen alleen bij TNT te koop, nu vrij voor iedereen te gebruiken om innovatieve applicaties mee te bouwen.