Starttarief bij parkeren in Amsterdam centrum

Tijdens een gedachtenwisseling via Mastodon realiseerde ik me dat het huidige parkeertarief van €7,50 een averechtse prikkel geeft voor automobilisten die de stad bezoeken, bijvoorbeeld bij het bezoeken van wat winkels: eentje in de Jordaan, eentje in de PC Hooft en nog wat bij de Dam. Je auto één keer parkeren en dit alles te voet doen (kan makkelijk immers, de massa die per trein komt doet dat) is duurder dan de auto pakken. Je bent dan een paar uur aan het wandelen en betaalt dan minstens €15.

Maar! Als je alleen (kort) parkeert in de buurt van de winkel, op loopafstand, en verder in beweging blijft met je auto dan ben je maar een paar euro kwijt aan parkeren! Kwartiertje per winkel, scherp timen met de parkeer-app. De parkeerdruk op Singel is laag, in de Westerstraat kan je eindeloos rondjes doen tot er wat vrij komt en ook de PC Hooft leent zich voor cirkelen. Via de Vossiusstraat weer naar het begin, of via de Jan Luijkenstraat en Paulus Potter een rondje. Pin me niet vast op deze exacte bestemmingen want dit gaat op voor heel veel bestemmingen in het centrum. Met wat geduld en zonder haast is alles uitstekend bereikbaar met de auto! Parkeren is niet onmogelijk omdat er veel wisselt op de gracht, zie ik vanaf mijn werkplek. Zie ook de kaart over de parkeerdruk.

screenshot maps.amsterdam.nl/parkeerdruk

Wel wordt je geduld op de proef gesteld, maar het is comfortabel en gezellig in je grote zware geblindeerde en gekoelde of verwarmde auto. Toch heb je dan fijn ‘een middagje Amsterdam gedaan’ in plaats van hangen op de hoekbank bij het grote tv-scherm. Jurkje gepast, sneakers gekocht, milkshake of energiedrankje in de auto geslurpt in plaats van een consumptie op een terras en ondertussen keuvelen met elkaar en via je je schermpje.

Starttarief?

Maar als parkeren een starttarief heeft van €10 dan zouden die drie keer parkeren €30 kosten. Ook zou er veel minder gewisseld worden van parkeerplek en gaat de parkeerdruk omhoog. Minder verkeer op de grachten dan! Want de bezoekers die van ’s morgens tot ’s avonds parkeren nemen natuurlijk een dagkaart van ongeveer €50. Die hebben al gekozen om de hele dag door de stad te struinen en de auto stil te laten staan. Ook de klussers uit West-Friesland met hun busjes nemen een dagkaart die ze weer doorberekenen aan de klant. De logistieke sector heeft RVV-ontheffingen of laadlosplekken en wordt ook niet geraakt.

Dit zou alle parkeergarages èn P+R plots veel aantrekkelijker maken! Als je dat combineert met een mogelijkheid om tevoren je parkeerplaats in de parkeergarage te reserveren dan heb je weinig zoekverkeer en staan die garages ramvol.

Wel zullen er meer parkeerovertredingen zijn. Mensen die met een afgedekte kentekenplaat even kort parkeren. Op straat stil staan met de alarmlichten aan en dergelijke. Dat is voor de scanauto’s om te beboeten.

Ook zullen bewoners klachten krijgen van bezoekers die kort komen. Bijvoorbeeld service-monteurs, mantelzorgers of persoonlijke visite.

Voor die categorie service-monteurs moet misschien een stadsbrede parkeervergunning komen: alleen op werkdagen, alleen overdag, maximaal twee uur, aanmelden met kenteken bij parkeerautomaat, even duur als een parkeervergunning voor bewoners. Ook voor mantelzorgers is iets te verzinnen. Wat de persoonlijke visite betreft kan je een regeling bedenken waarbij de bewoner het starttarief een keer per week terug kan vragen voor een bepaald kenteken.

voordelen:

  • parkeergarage aantrekkelijker dan straatparkeren
  • ontmoediging kort parkeren; aanmoediging om met dagkaart te parkeren
  • maximale bezetting parkeergarages
  • minder zoekverkeer
  • minder dagjesmensen met de auto
  • parkeerplaatsen kunnen opgeheven worden bij gelijk blijvende inkomsten

Voor ongerichte massasurveillance is geen plaats in een democratische rechtsstaat

schrijft Bits of Freedom terecht: https://massasurveillance.bitsoffreedom.nl/

Wat zijn ze toch hardleers, de regeringen van democratiën. Misschien ook wel eigen aan de rol van ‘regering’: controle uitoefenen. Maar dan moet er wel een sterk parlement tegenover staan. Hopelijk laten ze van zich horen!

Nu debat over de ‘Tijdelijke wet onderzoeken AIVD en MIVD naar landen met een offensief cyberprogramma‘ en daarna stemming.

Verbeter handhaving in Amsterdam

Bij veel problemen in de openbare ruimte in Amsterdam ontbreekt het aan goede handhaving. Er is te weinig personeel en de buitengewone opsporingsambtenaren zijn vermoedelijk conflictmijdend om het zware werk vol te kunnen houden. Maar ‘brutalen hebben de halve wereld’ daardoor.

Handhavingsproblemen nu

Er zijn kleine irritaties in de openbare ruimte waar ik aan denk die nu niet gehandhaafd worden en die op twitter vaak gerapporteerd worden:

  • verkeerd geparkeerde auto’s, op de stoep, op straathoeken enzo
  • reclamemateriaal zoals ‘stoepborden’ die de doorgang voor voetgangers belemmeren
  • terrasuitbreidingen voorbij de zogenaamde ‘punaises’ op straat die aangeven hoe ver een terras uitgestald mag worden
  • verkeerd aangeboden afval door ondernemers
  • asociaal geplaatste fietsen, scooters en andere voertuigen die de doorgang belemmeren

Deze overtredingen maken het de voetganger in Amsterdam erg moeilijk, terwijl de benenwagen wel de ‘modaliteit’ van de toekomst is voor het volle centrum van Amsterdam.

Meer handhavingspersoneel is kostbaar, niet te vinden en het is de vraag of dit de oplossing zal zijn. Voor ze na een melding ter plaatse zijn is de overtreding vaak alweer verdwenen (en verderop in de straat is er weer een andere bijgekomen) of de overtreder ‘gaat in gesprek’ met de handhaver met een waarschuwing van de laatste als de-escalerend compromis. Na een tijdje gaat de overtreder weer op oude voet verder. Er opnieuw melding van maken wordt door betrokken buurtbewoners dan als zinloos ervaren.

Handhaving door belanghebbenden

De hier beschreven simpele, maar irritante overtredingen moeten toch ook door burgers te handhaven zijn? Niet door het gesprek aan te gaan met de overtreder. Die scheldt je verrot of het wordt zelfs een handgemeen. Een betrouwbare, rechtsgeldige constatering en aangifte is nodig zodat de beboeting liefst geautomatiseerd kan plaatsvinden. Daar is het succes van betaald parkeren op gebaseerd. De scanauto rijdt rondjes, fotografeert kentekens, een paar handhavers aan een bureau beoordelen de foto en schrijven een boete uit die volautomatisch door het CJIB wordt verstuurd. Dat schaalt heel goed op en doordat de kans op handhaving groot is gedraagt het overgrote deel van de automobilisten in Amsterdam zich op dit punt (maar dus niet op andere punten).

Ditzelfde is mogelijk te maken met de mobiele telefoons van passerende burgers die daarvoor een speciale app moeten installeren: de handhaaf-app.

De handhaaf-app

Laat minstens drie burgers tegelijk de overtreding in de openbare ruimte filmen om gezamenlijk een 3D-beeld van de situatie te maken. De drie burgers melden zich via de app eerst aan met DigiD om hun identiteiten betrouwbaar vast te stellen en te registreren. Daarna koppelen ze de smartphones aan elkaar door ze tegen elkaar te tikken. De schok in elke telefoon door die tik worden door de telefoons op dezelfde seconde op de server geregistreerd en samen met de gps-lokatie worden die telefoons gezamenlijk een betrouwbare bron zolang ze verbinding houden met de server. Daarna krijgen ze een paar minuten de tijd om met de lens gericht op de overtreding de situatie te filmen, bijvoorbeeld een verkeerd geparkeerde auto. Als er genoeg bruikbaar beeldmateriaal naar de server is verstuurd om een volledig 3D-beeld te construeren piepen en trillen de telefoons en wordt de aangifte afgesloten. Met een DigiD-ondertekening door de deelnemers wordt het bevestigd.

Daarna is er net zoals bij het beeldmateriaal van de scanauto’s een handhaver (of misschien dezelfde als nu voor de scanauto beelden) die de overtreding formeel vast stelt en een boete uitschrijft. Dat werkt het beste als er een kenteken in beeld is. De overtredingen door horeca-ondernemers met te grote terrassen lukt ook nog wel. Verkeerd aangeboden afval alleen als er iets in het afval te filmen is dat de identiteit van de afzender verraadt, pakbonnen en logo’s enzo. Winkelpersoneel dat op heterdaad gefilmd wordt bij het op de stoep plaatsen van obstakels is waarschijnlijk ook juridisch houdbaar.

Dit idee is een consequentie van een grappig bedoelde tweet om De Nachtwacht weer op straat te brengen, in combinatie met de dagelijkse lawine aan tweets van inwoners die zich boos maken over het gebrek aan handhaving in Amsterdam.

Voorstel: NPO Live

Woensdag 7 december 2022 in The Guardian: BBC preparing to go online-only over next decade, says director general.

En dat doet me denken aan wat ik 22 jaar geleden schreef over televisie. Pure televisie is live, dat was het in de begindagen ook:

Het was tele-visie in de oorspronkelijke betekenis van ‘ver-zien’, een woord dat zijn oorsprong vindt in het Griekse woord tèle (ver) en het Latijnse woord visio (het zien). De andere benamingen die men gebruikte voordat ‘televisie’ in 1907 in zwang raakte, beschrijven het zelfs duidelijker: ‘distant electric vision’, ‘telephonoscope’ ‘seeing by wireless’ en ‘visual radio’.

Dat is ook de toekomst van televisie en daarom moet NPO een kanaal ‘in de lucht houden’ met een live verbinding naar wat de lokale cultuur bindt. Want het maken van een nationaal gevoel is altijd stiekem verbonden met de opdracht die de nationale omroep mee kreeg. De BBC was er zelfs om een wereldrijk bij elkaar te houden. Zo zou er ook een Europees tv-station moeten zijn met louter live televisie met waar het nù gebeurt.

Dan bedoel ik niet de soort live-televisie die we van Euronews of CNN kennen. Een presentator die ingeblikte filmpjes aankondigt. Het ‘aura’ van live moet een absoluut criterium blijven waar niet aan getornd mag worden.

Concreet betekent dat een filmpje van een gebeurtenis niet full-screen getoond mag worden maar dat de maker het filmpje laat zien van een schermpje of een deel van het scherm en er live commentaar bij geeft. Of er geëmotioneerd door raakt, dat is nog mooier. Op het web is er nu al een genre waarbij memes na elkaar worden besproken, vaak met de impliciete vraag ‘is dit ècht?’ of ‘is dit geloofwaardig?’. Dat is dan ook waar het kanaal voor moet zorgen omdat het zo makkelijk is om een filmpje met een enkele prompt te laten genereren. ‘laat Poetin aankondigen een tactische bom op Polen te zullen gooien’ en dan vraagt iedereen zich af of het echt is.

Alleen een publieke omroep gefinancierd met belastinggeld kan zich hier ongehinderd in specialiseren. Er is geen noodzaak om de livebeelden te onderbreken door commercials of verwijzingen naar andere uitzendingen. Wel kan een maker live vertellen over een film en een scherm omhoog houden waar een medium close van wordt gemaakt.

Natuurlijk mag, nee moet, er geschakeld worden tussen lokaties. De naam van de lokatie staat ergens in beeld. Alles wat in beeld staat moet benadrukken dat het live is. De lokale tijd, het weer, de namen/titels van de personen in beeld, de beurskoers van het besproken bedrijf, de windrichting van het cameraperspectief. Er mag geen fout in worden gemaakt, het moet betrouwbare informatie zijn.

Omdat live-verbindingen niet meer een vrachtwagen nodig hebben die straalverbinding verzorgen is het ook niet nodig om de dag in te delen in programma’s. Waarschijnlijk zal het wel grotendeels aansluiten bij het dagritme van de kijkers, maar als de gebeurtenis erom vraagt niet.

Als er een natuurramp plaats vindt dan wordt er geschakeld naar opgestelde bewakingscamera’s en liefst naar correspondenten ter plekke die zichzelf en de omgeving filmen. Voor een stabiel beeld doen ze dat niet met een selfie-stick maar met een goede cameradrone die luistert naar de live door de correspondent gegeven commando’s: “kijken we naar links dan zien we de noordkant van de berg met de aardverschuiving, het groenbruine stuk daar rechtsboven in de schaduw beweegt langzaam naar het dal en kan elk moment versnellen en losbreken…” De camera luistert en volgt het groen-bruine stuk aan de schaduwkant van de berg.

De kijker die aan het ontbijten is ziet onderin staan dat het niet in Italië is maar vlak over de grens in Duitsland. Dat maakt het belangrijker, nieuwswaardiger. Zijn er geen grote rampen op het moment dan komt een Kamerdebat in beeld. Maar het debat op zich is al snel saai en kan geduid worden door experts die vanuit hun studeerkamer in beeld worden gebracht en over de uitspraken die we horen worden geïnterviewd.

De bron van de livebeelden staat ook altijd in beeld, dus als er plots weggeschakeld moet worden voor Reuters-beelden van een overstroming dan kan je zelf besluiten om via tweedekamer.nl verder te kijken naar het debat. Totdat er bijna een doelpunt wordt gescoord door het nationale team en dan wordt daarnaar overgeschakeld.

Het mag duidelijk zijn dat dit alleen mogelijk is met een groot team journalisten. De live-beelden moeten gecontroleerd en betrouwbaar zijn voordat ernaar wordt geschakeld. De tekstinformatie ook, wordt desnoods live ingetypt. De personen die in beeld verschijnen moeten ook zijn wie ze zeggen te zijn.

Het hoeft niet per se de hele tijd om hard nieuws te gaan. Als een deelnemer in het Big Brother-huis (bestaat het nog?) besluit het huis te verlaten wordt ook even in beeld gebracht met de naam van de stream eronder. Wie verder wil kijken kijkt maar, want er zijn beelden van een bijna uitgestorven diersoort dat jongen heeft. Het gebeurt nù.

Het kanaal is een etalage van wat er nù gebeurt, maar geeft ook gezelschap en maakt een gedeelde cultuur als consequentie van de beslissingen die de redactie maakt. Je kan dus ook overschakelen naar het live-kanaal van een ander land of van bijvoorbeeld Europa. Met een ondertiteling in je eigen taal natuurlijk. Als je de ruïnes van een voormalig wereldrijk wil bekijken, schakel je naar de BBC. Nù. Live.

Mastodon voor DeDS-gebruikers

Voor gebruikers met een account op deds.nl is het nu ook mogelijk om een Mastodon-account te nemen!

De regels die daar op gelden zijn deze:

  1. De server staat in Nederland en dus is de Nederlandse wetgeving van toepassing.
  2. Zoals in Nederland geldt, is iedereen bekend met de wet en daaraan gehoorzaam.
  3. Deze dienstverlening dient de doelen van de vereniging Open Domein, zoals geformuleerd in de statuten.
  4. Als gebruiker heeft u een @DeDS.nl-adres en communiceert u via dit adres met de server en de beheerder.
  5. Als gebruiker schendt u de privacy van anderen niet, hoogstens uw eigen privacy.
  6. Als gebruiker begint u geen ad hominems en reageert u niet op ad hominems (persoonlijke aanvallen).
  7. Als gebruiker bedrijft u geen commercie, zoals iets verkopen of daartoe oproepen.

Petitie tekenen als handelingsperspectief na nieuws consumeren

Een Washington Post-journaliste schreef over haar behoefte om nieuws te mijden. Er zijn veel nieuwsmijders in de Verenigde Staten.

Ze schrijft onder andere:

Dus als ik las over weer een schietpartij op een school stuurde ik geen vlammend mailtje naar mijn vertegenwoordigers in het Congres. Nee, ik had te veel verhalen gelezen over het falen van het Congres om te geloven dat dat iets zou uithalen.

Het ondertekenen van een petitie kan wel helpen, als daar ook een lobby aan vast zit en mensen het blijven volgen. Niet voor elk artikel dat in de krant staat is een petitie nodig, maar zo heb ik zelf wel het een en ander aan petities gestart naar aanleiding van het nieuws. Ik noem ze per onderwerp:

Schietpartijen, liquidaties, en dergelijk wapengeweld

Het is in Nederland veel belangrijker op de fysieke wapens op te sporen. Veel belangrijker dan drugs bestrijden want dat is veel complexer en moeilijker. Daarom, teken wapens.petities.nl als je weer leest over onveiligheid, onrecht, intimidatie of iets dergelijks door wapen. Die dingen kunnen heel schaars gemaakt worden in Nederland, ze zijn al verboden en gevaarlijk (ook voor de politie zelf). Er moet alleen top-prioriteit aan gegeven worden.

Milieuvervuiling, zwerfvuil, bedreiding van ecosystemen

Als consumenten kopen we heel veel meuk en de industrie is niet verantwoordelijk voor het afval wat zo ontstaat. Dat ben jij als consument. Maar dat werkt slecht, want er wordt zo alleen een moreel appèl op je gedaan om netjes met je afval om te gaan. Met een beloning werkt dat veel beter. Daarom, statiegeldopalles.petities.nl ook voor als je zelf afval niet op kan/wil ruimen. Dan doet iemand anders het wel. Kan via de EU wel wereldwijd de oplossing worden. Als alles retour komt bij de industrie zullen ze er in de productie rekening mee gaan houden. Nu is het exploiteren van de planeet geen aparte kostenpost, hoogstens is het delven/winnen van grondstoffen een kostenpost.

Deze posting zal ik aanvullen, ook met petities van anderen, maar kijk tot die tijd zelf even in de lijst met mijn eigen petities.

Petities.nl en fotorechten

Als beheerder van Petities.nl heb ik een probleem met de foto’s die petities illustreren. Twee Drie keer kreeg ik daarvoor een gepeperde rekening van een ‘auteursrechtentrol’. De eerste kwam van een gewone advocaat die een papparazzo bijstaat. Die fotograaf had de beroemde foto van Grapperhaus op zijn huwelijk gemaakt en die was bij een petitie voor zijn aftreden gebruikt. Goede grond voor een uitzondering dacht ik destijds, want de foto zelf was nieuws.

Ook was er jaren geleden een petitie tegen de jaarlijkse vleesbarbecue op het Binnenhof. Die werd geïllustreerd met een foto van een biggetje op het spit. Die kwam uit een culinair tijdschrift en de fotograaf was klant van The Permission Machine. In beide gevallen moest ik 3 à 400 euro overmaken. Zojuist las ik in de nieuwsbrief De Circulaire dat de auteur Hay Kranen ook een rekening kreeg. En een ander slachtoffer is er al een petitie over begonnen “Stop onredelijke fotoclaims.” Ik zoek een oplossing.

Gemodereerd platform

Elke petitie die een gebruiker start op het ‘platform’ Petities.nl laat ik handmatig door. Ik stop dan voornamelijk tijd in de tekst. De drie velden wij-constateren-verzoeken moeten inhoudelijk goed ingevuld zijn. Feiten die de aanleiding zijn moeten onder ‘constateren’ (en niet onder ‘verzoeken’!) en het moet afsluiten met een kort en krachtig ‘verzoek’. Ook moet ‘wij’ liefst descriptief zijn, niet ‘het Nederlandse volk’. Idealiter ook alle taalfouten eruit, geen hoofdletters en uitroeptekens, zoveel mogelijk puntsgewijs opsommen, geen privacy-schendingen enzovoort. En wat geen petitie is gemotiveerd afwijzen. Niet te automatiseren. Leuk werk! Ik heb de mooiste baan in het land wat mij betreft. Soort eindredacteur van de opiniepagina. Een paar 100 nieuwe petities per maand tegenwoordig, het hele land komt voorbij. Fascinerend, kan er eindeloos over vertellen.

Elke petitie heeft een illustratie

Maar bij elke foto mag een illustratie staan want ‘een beeld zegt meer dan duizend woorden.’ Of in dit geval, het beeld moet de ongeveer 500 woorden goed samenvatten. Dus veel petitionarissen (zo heten de initiatiefnemers) gaan lekker fröbelen. Met de smartphone maken ze een foto van het probleem of ze hebben een mooie foto van een bevriende amateurfotograaf. Dan nog wat windmolens in het landschap plakken of met een willekeurig lettertype er iets overheen schrijven (met hoofdletters en uitroeptekens helaas). Of met clipart (verkeersborden zijn handig!) en/of logo’s wat bij elkaar proppen in een rechthoek. Men is creatief bezig, cultuurproductie! Het geeft exact die authenciteit weer die hoort bij een handtekeningenactie.

Niemand mag rechten hebben op de foto

Bij het doorlaten van de petitie keek ik tot voor kort oppervlakkig naar de foto. Was het geen overduidelijke rechtenschending? Bijvoorbeeld een echte nieuwsfoto met een kwaliteit en over een situatie die alleen voor nieuwsfotografen haalbaar is. Tenzij het geoorloofd citeren is, maar dat is niet zo snel het geval. Ik schat dat zo’n 80% van de foto’s die ik voorbij zie komen geknutsel is van de petitionarissen. Zo heb ik in vele jaren duizenden foto’s doorgelaten als moderator op basis van dergelijke vuistregels. Onderaan elke pagina staat het e-mailadres van de moderator en ik werk daar dagelijks een stortvloed aan nieuwe mails weg. Meldt iemand een auteursrechtschending dan haal ik de foto gelijk weg, vanzelfsprekend. In veel gevallen kan ik niet weten wie de rechten heeft op de foto dus maak ik een inschatting. Redelijk toch? Zo herinner ik me vaag enkele verzoeken van een fotograaf. Zo van ‘hee, dat is mijn foto, kan die eraf?” en een fotograaf die wilde voornamelijk niet bij de petitie staan met een foto vanwege de inhoud van de petitie.

Mijn aanpak werkt niet goed meer sinds er auteursrechttrollen zijn die met terugwerkende (veel) geld eisen.

Platformen anders dan blogs?

Blogs worden nu hard aangepakt door de auteursrechttrollen. Immers, de foto’s die ze plaatsen zijn een keuze om te publiceren. In de groeiende database van The Permission Machine zitten 100.000en foto’s van klanten die vergeleken worden met het web. Maar voor platformen (zoals Facebook) zijn aparte oplossingen die vaak neerkomen op de ‘notice and takedown’-procedure. De redenering is dat het platform een machine is zonder redactie die foto’s kan beoordelen en tegenhouden. De gebruiker wordt dan ergens in de gebruikersvoorwaarden gevraagd zich aan de auteursrechtgeving te houden en als het desondanks toch mis gaat dan mag de rechthebbende melding maken en zal het platform de foto alsnog weghalen. Zo opereerde ik dus praktisch ook. Alleen is er een groot verschil, ik doe dus een eindredactie en besluit tot publicatie, net als de bloggers. Dus voor petities.nl is zo’n procedure niet verdedigbaar.

Op zoek naar een oplossing

Voor petities.nl heb ik een oplossing nodig. Ik heb gebeld met The Permission Machine en mijn situatie uitgelegd zoals hierboven. Het antwoord was:

“de enige manier om toekomstige inbreuken te voorkomen, blijft om enkel eigen foto’s of geen foto’s te gebruiken. Indien u foto’s wenst te blijven gebruiken, kan u uw gebruikers vragen een document te ondertekenen waarin u verklaart dat zij zelf verantwoordelijk zijn voor de inbreuk zodat u de kosten kan verhalen op hen. U gaf reeds aan dat u hun gegevens niet ontvangt, dit dient u dan wel aan te passen. Wij raden u zeker aan om de andere foto’s op uw website en server te controleren, indien u deze niet heeft aangekocht of als u er geen rechtstreekse (getekende) toestemming van het agentschap of de fotograaf heeft, kunt u deze beter verwijderen. Op die manier kunt u een volgend schrijven van ons of een ander gelijkaardig bureau voorkomen.”

UPDATE: kennelijk gaan ze achter eerdere prooien aan die de volle mik betaalden, hopend dat het voor herhaling vatbaar is? Ik heb inmiddels de tweede claim binnen van The Persmission Machine.

De gebruikers vragen om al hun persoonlijke gegevens is juist niet mijn bedoeling. Het moet laagdrempelig blijven, al die gegevens zijn niet nodig om een petitie online te zetten. Ook wil ik niet de tussenpersoon zijn om mijn gebruikers in de problemen te brengen, ik wil ze juist vrijwaren van problemen!

Ook heb ik contact gezocht met het ANP en we hebben in een uitgebreide videobelsessie een paar uur de opties van het ANP en de behoeftes voor Petities.nl bekeken. Een oplossing zou kunnen zijn om een voorselectie van stockfoto’s van het ANP voor te leggen waar ze één uitkiezen. Of ze kunnen met een soort strippenkaart-optie een foto kopen van het ANP op de kosten van Petities.nl. Dit kan makkelijk behoorlijk in de papieren gaan lopen, want ook petities die niet aanslaan krijgen dan een foto van €12 per jaar. Voor elke petitie opnieuw want elke petitionaris wil een unieke foto boven de petitie. Want het helpt mensen de petitie te onthouden. Als je als ondertekenaar opnieuw dezelfde stockfoto die je kent van een eerdere petitie boven een nieuwe petitie ziet dan denk je ‘oh, die had ik al ondertekend’. Terwijl alleen het thema hetzelfde is maar het inhoudelijk anders is.

Stockphoto-esthetiek minder authentiek

Daarnaast hebben stockfoto’s een eigen esthetiek. Op Wikipedia las ik de treffende quote “To see a stock image is, Potter Stewart-style, to know you’re seeing a stock image.” Die verwijzing slaat op “I know it when I see it” als beschrijving van wat obscene beelden zijn. Je ziet op websites overal die slome, suffe esthetiek. Inspirerend voor grappen en memes soms. Maar het authentieke gefröbel door petitionarissen is juist nodig voor die petities. En dat werkt ook goed in het overgrote merendeel van de gevallen. Zou ik het makkelijk maken om stockfoto’s uit te kiezen, dan kiest men daar op grote(re) schaal voor en verdwijnt mogelijk de huidige esthetiek van de site. En daarmee ook een deel van de geloofwaardigheid wat mij betreft.

Daarnaast is het ook lastiger om goede foto’s te vinden over netelige politieke kwesties. Als je op Unsplash of Pexels kijkt dan zie je vooral ‘mooie’ foto’s die daar in de etalage staan. Fotografen geven hun werk weg omdat ze gemotiveerd zijn om gezien te worden. Op een site als Schipholwatch zie je vaak foto’s van Unsplash, Pixabay en dergelijke voorbij komen. Schipholwatch is een activistische site die heel kritisch is op de luchtvaart. Alleen gebruikt zo wel noodgedwongen foto’s die de luchtvaart overwegend mooi in beeld brengen. Kortom, het valt al niet mee om een betoog treffend visueel te illustreren, samen te vatten, en als je ook nog eens moet werken met stockfoto’s is het nòg moeilijker.

De rechten op stockfoto’s zeggen doorgaans alleen dat je de foto niet zelf te koop mag zetten. Zo staan er stockfoto’s op petities.nl maar de petitionaris heeft er zelf de rechten voor gekocht voor haar eigen site en mag ze daarmee ook op andere sites zetten. Het lijkt me dat de juristen van de stockfoto-verkopers alleen speuren naar verkopers van foto’s. De onderscheidende dienst die de stockfoto-sites verkopen is dan ook vooral dat je jezelf veel tijd bespaart bij het zoeken naar professionele foto’s om een site of publicatie mee te versieren.

Hoe rechten herkennen

Waar ik behoefte aan heb is een betrouwbare tool waarmee ik de auteursrechten op een foto kan controleren. Is het een stockfoto, komt het uit het publiek domein, zijn de rechten makkelijk te kopen? Ik wil eigenlijk toegang tot de 100.000en foto’s van de auteursrechttrollen om te checken of ik een claim heb te vrezen. Nu heb ik een Firefox-plugin waarmee je door te klikken op de foto een Google imagesearch kan doen. Dat doe ik bij scherpe, goede kwaliteit foto’s. Het eerste dozijn resultaten geeft een indruk hoe het zit met de rechten.

Zolang een goede tool om rechten te achterhalen niet bestaat, geef me een dag de tijd om een foto off-line te halen na een melding. Dat zou ik graag in wetgeving willen zien!

Niet Big Tech maar Trump treft blaam

Reactie op de nieuwe mediachef van NRC, het doorgehaalde kwam niet in de krant:

Vrije meningsuiting

Witte Huis kan meer

Volgens Karel Smouter is het “de realiteit nu dat vijf ongekozen mannen zomaar het Witte Huis kunnen inlopen om de stekker uit de President zijn communicatiekanalen te trekken.” Hij bedoelt daar de bazen van de grote technologiebedrijven mee.  Dat klinkt vreselijk, maar het laat juist zien dat deze president die technologie nodig had en gebruikte om te communiceren. Dat is wèl vreselijk. Het Witte Huis kan door deze bedrijven niet het zwijgen opgelegd worden. Als er nieuwswaardige persconferenties worden gegeven dan zullen journalisten daar gewoon over berichten. Ook kan het Witte Huis berichten op Whitehouse.gov plaatsen. Desnoods wordt die website aan de wereld geserveerd met eigen apparatuur vanuit het Witte Huis.  

Daarnaast is wetgeving een bijzonder krachtig communicatiemiddel. Met hulp van de volledige ambtenarij bereikt die uiteindelijk elke burger.  

Meer beeld via de ether!


De Amsterdamse datacenters zorgen voor een overbelasting van het elektriciteitsnetwerk.
 Veel van de data is video. Allerlei diensten voor uitgesteld kijken hebben video’s op servers staan in Amsterdam. Maar de meeste mensen kijken ongeveer naar hetzelfde. Niet allemaal exact op hetzelfde tijdstip, maar de meeste bandbreedte en hosting is nodig voor populaire cultuur. Van populaire bestanden wordt zo dicht mogelijk bij de consument een kopietje bewaard zodat niet heel Europa de laatste aflevering van Game of Thrones uit Californië haalt maar dichtbij, op een server in Amsterdam bijvoorbeeld. Ook live-televisie op de kabel gaat via datacenters naar de kijker. 

DVB-T zendmast

Het is veel economischer om dergelijke ‘uitzendingen’ meer via een televisiezendmast de ether in te gooien. Met een antenne vang je het op en de televisie of het kastje dat ernaast of in de meterkast staat kan met het grootste gemak een buffer van enkele dagen aanhouden. Deze spullen staan toch al stroom te consumeren, laat ze dan wat zinnigs doen. Geen dure internetaansluiting met veel bandbreedte meer nodig. Een zendmast is heel zuinig. Of een uitzending nou naar 10 of 10 miljoen ontvangers gaat, dat maakt niets uit voor de stroomconsumptie van de mast.

Helaas is het aanbod in de ether in Nederland door verkeerde politieke beslissingen bedroevend. Sinds kort is het zelfs helemaal niet meer mogelijk om iets te ontvangen zonder weer een nieuw kastje te kopen. De auteursrechtwetgeving helpt ook zeker niet mee. Het duopolie in de infrastructuur van KPN en Ziggo werkt vernieuwing ook tegen. Zij willen consumenten graag volledig inpakken met een duur ’triple play’-aanbod: televisie, internet en telefonie in één abonnement. 

Dit is het moment voor de politiek om voor het milieu, het netwerk en als hele simpele lastenverlichting voor de consument een uitgebreid aanbod via de ether te realiseren zoals dat in een andere grote EU-lidstaten bestaat. 


Voor Café Weltschmerz geïnterviewd door Rico Brouwer

Rico Brouwer heeft mij voor Café Weltschmerz geïnterviewd over petities en hoe ik graag de parlementaire democratie zou verbeteren. Het ging uiteindelijk weinig over de directere democratie uit de aankondiging volgens mij.

Het was in een kleine studio met vaste camera’s, erg prettig. Nu heeft 3% van de kijkers het een ‘like’ gegeven. Is dat veel?

Zelf ga ik ook petitionarissen over hun petitie op Petities.nl interviewen is het idee nu. Neem alvast maar een abonnement op het Café Weltschmerz-kanaal of de Café Weltschmerz-nieuwsbrief. Het project is vanuit de beeldende kunst bedoeld als een sociale sculptuur van de tijd waarin we nu leven.