Het nut van regionale kandidaten

Toen de kandidaten voor de Tweede Kamer zich aan D66-leden presenteerden verbaasde het me dat er zo vaak de nadruk werd gelegd op de band die een kandidaat heeft met een regio. Terwijl van Holsteyn en Andeweg beweren dat er geen verband is:

“Voorkeurstemmen gaan vooral naar zittende politici, kandidaten die hoog op de lijst staan en vrouwelijke en allochtone kandidaten, maar de verbanden met geslacht en etniciteit blijken zwak. Van verband met geografische nabijheid is al helemaal geen sprake.” (NRC Handelsblad, 10 augustus 2012)

Maar een kop in Het Parool gaf een hint waarom het zin kan hebben om kandidaten uit het hele land op de lijst te hebben: “Vijf kandidaten uit Amsterdam”. Regionale nieuwsmedia hebben graag een verband met de regio. Voor nationale onderwerpen is weinig ruimte en dat wordt overgenomen van een nationaal persbureau of een centrale redactie van het moederconcern. Maar als er een regionale component in zit dan kan de eigen redactie aan de slag ermee.

Als de regionale kandidaten een goede band opbouwen met wat regionale journalisten dan kunnen ze op die manier aandacht krijgen via de regionale nieuwsmedia. Iets wat moeilijk, maar wel belangrijk is omdat die media veel mensen bereikt. Per regio zijn er niet veel titels, dus de kans dat je daar het gesprek van de dag wordt is hoger. Het is moeilijker om in de landelijke media te komen en het is ook nog eens lastiger om iedereen in het land daarmee te bereiken omdat er zoveel titels van zijn.

Zorg dus dat je kandidaten over het hele land verspreid zijn en ze allemaal lokaal hun best doen. Zo heb je een logistiek probleem opgelost. Ze concurreren niet allemaal om aandacht bij de landelijke media, maar hebben het veel makkelijker op een lager niveau. Ook al levert dat geen voorkeursstem op voor die kandidaat, de partij komt zo wel in de aandacht. Ben benieuwd of het inderdaad zo werkt.